اثر حاضر از مجموعه «تصویر خیال» به دوره‌ای بسیار مشهور از آثار بهمن جلالی تعلق دارد که هنرمند، متأثر از عکاسی دوره قاجار، عکس‌هایی در ترکیب با آیینه پدید آورد. جلالی در دهه 1370 مطالعاتی جدی و ارزشمند را بر مجموعه‌ای از عکس‌های آلبوم‌خانه کاخ موزه گلستان آغاز کرد. نتیجه این مطالعات به گردآوری و اصلاح نگاتیوهای شیشه‌ای مجموعه کاخ گلستان انجامید و در نهایت این عکس‌ها در کتابی با عنوان «گنج پیدا» منتشر شد. جلالی تحت تأثیر چنین فضایی است که در برخی از آثار متأخر خود، از جمله اثر پیش‌رو، عکس را با آیینه ترکیب کرده است. او که پیرو این مطالعات به خوبی از زیبایی‌شناسی عکاسی قاجار آگاهی یافته، متأثر از این میراث تصویری، دست به خلق آثاری می‌زند که به نوعی می‌توان آن را خوانش و تأویلی معاصر از جریان عکاسی قاجار دانست. استفاده از زمینه آیینه هم اشاره‌ای است به جنبه تزیینی عکس در روزگار خودش و هم با انعکاس تصویر بیننده در آن می‌تواند نوعی امکان نگاه مقایسه‌ای بین گذشته و حال را میسر سازد.
در این عکس، بخش‌هایی از چهره یک زن قاجاری دیده می‌شود که از یک صفحه مخدوش شده، نمایان شده است. هنرمند بخش‌هایی از عکس اصلی را پوشانده و بخش‌هایی را رنگی کرده است. بسیاری از آثار این مجموعه بهمن جلالی، از جمله اثر حاضر را می‌توان به نوعی از آن خودسازی دانست. ترکیب آیینه با تصویر فیگور سنتی به طور طبیعی جلوه‌ای مفهومی و پست‌مدرن به این آثار می‌بخشد که توجهات زیادی را به خود جلب کرده و از همین رو این سری آثار جلالی بارها در حراج‌های بین‌المللی ارایه شده است.
