مجموعه گروگان‌های بهمن دادخواه انسان‌های رنج‌کشیده‌ای را به نمایش می‌گذارند که اسارت خود را با حالات مختلف به مخاطب بازمی‌نمایانند. گروگان‌هایی که زندگی واقعی خود را گم کرده و تصویری عمیق و منزوی از انسان عصر حاضر را به او ارایه می‌دهند.
دادخواه مانند اکسپرسیونیست‌های آلمانی با گرایش به تاریخ معاصر و روی آوردن به آن، با تمام انرژی خود در برابر ساز و کارهای تولیدی مدرنیته طغیان می‌کند و به دنبال به تصویر کشیدن زندگی با تجربه مستقیم درام‌های فردی و بیان آن‌هاست، همان چیزی که دقیقاً واژه «اکسپرسیون» بر آن دلالت دارد.
این هنرمند با استفاده از فیگوراسیون‌های کج و معوج، زمخت و خشن و حذف همه نمادپردازی‌ها، شخصیت‌هایی با مقیاس‌های اغراق‌شده می‌آفریند که در آن واحد نگرشی عینی و ذهنی از جهان ارایه می‌کنند، عینی به واسطه خود اثر هنری و ذهنی به واسطه اراده و انگیزشی که هنرمند و مخاطب از طریق آن با واقعیت مواجه می‌شوند.
این مجسمه‌ها را می‌توان تجسم وضعیت بشر امروز دانست. انسانی منفعل که بر یک مکعب مستطیل ساده نشسته و تنهایی، اضطراب، سرگردانی و انزوای خود را به مخاطب گوشزد می‌کند و بی‌پناه، بی‌مکان و بی‌هدف به نقطه نامعلومی در ابدیت خیره مانده است. دادخواه بدین ترتیب موقعیت بغرنج خود را به نمایش می‌گذارد.
سری مجسمه‌های گروگان‌های بهمن دادخواه بارها در حراج‌های بین‌المللی ارایه شده است.
