فرح سیدابوالقاسم در مجموعه اخیر نقاشی‌هایش، بازتابی انتزاعی از مضمون طبیعت بیجان دارد. در اثر حاضر دو لته تابلو، تصویری از شب و روز را ترسیم می‌کنند. در لته سمت راست، در تاریکی، شمعدانی قرمز همچون یک اخگر درخشان و تابنده است. اشیای ساده و طبیعی در سکوت فرو رفته و هیچ حرکتی ندارند. گل کوچکی با شیطنت از کناره‌ای سرک می‌کشد، اما همه چیز حکایت از سکوت و حرف‌های به زبان نیامده دارد. در لته سمت چپ، سفیدی روز است و نور و روشنی و گفت‌وگو و حرکت. اما همچنان اشیا در دم و لحظه حضور دارند و بر لبه نور تاب می‌خورند. لحظه‌ای دیگر نور و سایه‌ها تغییر می‌کنند. نقاش در این اثر با رجوع به اشیای زندگی روزمره به بازاندیشی درباره شعر زندگی می‌پردازد.
