Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Search in posts
Filter by Categories
آذر 1402
بهمن 1402
تصویری
تیر 1396
تیر 1397
تیر 1398
تیر 1401
تیر 1402
خبر و رسانه
دی 1395
دی 1396
دی 1397
دی 1398
دی 1399
دی 1400
هنر کلاسیک و مدرن ایران - تیر 1397

22   نصرالله افجه ای (متولد 1312)

فهرست آثار

اطلاعات اثر

عنوان اثر : بدون عنوان

امضا:«AFJei نصرالله افجه‌ای» (پایین چپ)
اکریلیک روی بوم
120×180 سانتی‌متر
تاریخ اثر: حدود دهه 1380
پیشینه:
اثر حاضر متعلق به یک مجموعه معتبر می‌باشد.

برآورد قیمت

3500 - 2500 میلیون ریال

قیمت فروش

قیمت فروش : 3,000,000,000 ریال

درباره اثر

نصرالله افجه‌ای که در زمینه خوشنویسی سنتی ایرانی، استادی تمام عیار است، به دلیل استمرار و پیوستگی در خلق آثار نقاشیخط مدرن در چند دهه اخیر، از جمله شاخص‌ترین هنرمندان این عرصه به شمار می‌آید.

تنوع آثار افجه‌ای در یک دهه اخیر به ارائه آثاری ملهم از فرم‌های ساده و آشنا در طبیعت یا انسان متمرکز شده است. در این دوره از کارنامه هنرمند، شکل‌گیری و تنوع در فرآیند نقاشی با خط، در نتیجه نحوه رویکرد اقتباسی از فرم‌ گیسوان رها در باد یا امواج متلاطم است، آنچنان که حروف و کلمات در ساخت معنایی بافتاری تازه بی‌توجه به خوانش نوشتار چیدمان می‌شوند. رویکرد افجه‌ای در تابلوی حاضر، یادآور نقاشی‌های هنرمند ایتالیایی دومنیک گنولی[1] و نقاشی معروف او «موهای سیاه» است، که از زاویه دید هنرمندی شرقی تصویر شده است.

در این ساختار جدید، جنبه‌ معنایی نوشتار جای خود را به نقشمایه‌های تزیینی نمادین می‌دهد و افجه‌ای با گرایش بیشتر به بازتعریف نگره تزیینی در آثارش، در پی بازخوانی روایتی انتزاعی از قالب سیاه‌مشق‌نویسی در خوشنویسی ایرانی است.

در اثر پیش‌رو افجه‌ای کمپوزیسیون‌های نقاشیخط خود را که ترکیبی از خطوط کوفی و نوعی محقق متمایل به نسخ هستند، با الهام از زیبایی‌شناسی یک فرم مواج و رها، در سطور موازی و تکرار‌شونده با ظرافت و کیفیتی نظام‌یافته به تصویر کشیده است. در این میان، هنرمند با چیدمان نوشتار بر روی خطوط منحنی و استفاده از عنصر «تکرار» که ویژگی اصلی در هنرهای ایرانی اسلامی است و همچنین رنگ تکفام قهوه‌ای، بیان تصویری خود را محدود به یک عنصر پایه می‌کند و این‌جاست که مفهوم آشنای وحدت در اثرش متجلی می‌شود.

اثر حاضر نمونه‌ای ممتاز از اوج‌گیری رویکرد سال‌های اخیر افجه‌ای در بهره‌گیری از پتانسیل موجود در فرم حروف و درک عمیق او از کارکرد آن‌ها به مثابه گزاره‌ای تزیینی است که در عین انتزاعی بودن، تصویری فیگوراتیو را پیش روی مخاطب می‌گذارد. از همین رو سیر تحولات در این مجموعه آثار نصرالله افجه‌ای را می توان مکاشفه‌ای مدام در بازیابی عنصر «فرمال» در هنر خوشنویسی ایرانی در نظر گرفت که امروز فارغ از کارکرد معنایی و انتقال پیام، به دستمایه‌ای مدرن در تحولات تصویری هنر ایران بدل شده است.

[1] . Domenico Gnoli