Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Search in posts
Filter by Categories
آذر 1402
بهمن 1402
تصویری
تیر 1396
تیر 1397
تیر 1398
تیر 1401
تیر 1402
خبر و رسانه
دی 1395
دی 1396
دی 1397
دی 1398
دی 1399
دی 1400
حراج هنر مدرن و معاصر ایران - خرداد 1394

72   اسماعیل آشتیانی (1349-1271)

فهرست آثار

اطلاعات اثر

عنوان اثر : بدون عنوان

امضاء: «عمل کمترین اسمعیل سنه 1333» (پایین چپ)
رنگ‌‌روغن روی بوم
56×41 سانتی‌متر
تاریخ اثر: 1294

برآورد قیمت

800 - 600 میلیون ریال

قیمت فروش

قیمت فروش : 650,000,000 ریال

درباره اثر

یکی از دستاوردهای مهم مکتب کمال‌الملک در نقاشی ایران، رواج نقاشی طبیعت بیجان و رسیدن به ترکیب‌بندی‌های ایستای کلاسیک است. طبیعت بیجان در نقاشی رنسانس شمال اروپا و همچنین در نقاشی باروک به تدریج از قرن شانزدهم میلادی ظاهر می‌شود، با این حال تا طلوع نقاشی طبیعت‌گرای ایرانی به کوشش کمال‌الملک و شاگردانش، این سوژه در نقاشی ایران چندان تجلی نداشت. تلاش اسماعیل آشتیانی به عنوان یکی از مهم‌ترین شاگردان کمال‌الملک در این اثر، حاکی از نگاه نوجویانه نقاش ایرانی به سوژه‌ای تازه است که تا پیش از این، صرف نظر از گل‌ومرغ‌های دوره صفوی و زندیه، در نقاشی ایرانی سابقه ندارد. آشتیانی در اثر حاضر عناصر و اشیای آشنای ایرانی را در یک ترکیب‌بندی کلاسیک چیدمان کرده و همچون قدما با عبارت «عمل کمترین» نقاشی را رقم زده است.
اسماعیل آشتیانی اسلوب مقدماتی هنر را در مدرسه صنایع مستظرفه نزد کمال‌الملک فرا گرفت و با ممارست فراوان توانست دوره پنج‌ساله مدرسه را در سه سال به پایان رساند. وی در سال 1296شمسی از سوی استاد، ابتدا به معلمی و کمی پس از آن به معاونت مدرسه انتخاب شد و پس از بازنشستگی کمال‎الملک در سال 1307شمسی، به ریاست مدرسه رسید. در سال‌های مدیریت آشتیانی، آموزش دروسی مانند مینیاتورسازی، تذهیب، تاریخ هنر و قواعد مناظر و مرایا به دروس مدرسه افزوده شد و کتابخانه‎ای نیز در آنجا افتتاح گردید. او تا سال 1309شمسی که به سفر اروپا رفت، همچنان مدیریت مدرسه را بر عهده داشت. آشتیانی پس از بازگشت به تهران، در دانشکده ادبیات و دانشسرای عالی مدرسه دارالفنون، به تدریس پرداخت. خدمات آموزشی و فرهنگی او در ایران، موجب شد تا در سال 1325شمسی از سوی شورای عالی فرهنگ به وی نشان درجه اول هنر اعطا گردد.
آشتیانی هنرمندی طبیعت‎گرا و پیرو مکتب کمال‎الملک بود و بسیاری از آثار خود را مستقیماً از روی طبیعت و به کمک مدل زنده می‌کشید. توانایی قابل توجه در طراحی، هماهنگی رنگ‌ها و به‌کارگیری ذوق شاعرانه از ویژگی‌های آثار اوست. نقش اسماعیل آشتیانی در تحکیم جایگاه نقاشی رئالیستی و طبیعت‌گرا در ایران قابل توجه است. او برخلاف طیفی از نقاشان هم‌نسل خود درگیر سوژه‌های تزیینی، اشرافی و درباری نشد؛ بلکه بیشتر صحنه‌هایی از زندگی روزمره، مردمان کوچه و بازار و همچنین طبیعت را مورد توجه قرار می‌داد. از آثار مهم آشتیانی می‌توان به «تک‌چهره از خود»، نامه‎نویس، بهلول در خواب، پرنده‎های تیرخورده، نوازنده آکاردئون، رویای حافظ و قهوه‎خانه سر راه اشاره کرد.