دوری از وطن نوستالژی را در ذهن و روح حاجیزاده فعال میکند و او دست به بازسازی دوباره خاطرات، ناکامیهای تجربهکرده و واقعیتها میزند. واقعیت در ذهن تحلیلگر هنرمند بارور شده، گاهی کیچگونه و به نوعی با لهجه باروک، توسط فضای صمیمی خانواده، تصویر سیاستمداران و یا استقرار نظامی به تصویر کشیده میشود. شخصیتهای نقاشیهای حاجیزاده معقول یا مضحک، ژولیده یا متفکر از هر نوعی که باشند هرگز تهاجمی نیستند. شخصیتهای کمدی انسانی او هرگز نگران نیستند، با زندگی متفاوت، با زمان خود بیگانه نیستند.
حاجیزاده با لحنی بازیگوشانه و دراماتیک به مخاطب میگوید که فرار از خود امری بسیار دشوار است.