Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Search in posts
Filter by Categories
آذر 1402
بهمن 1402
تصویری
تیر 1396
تیر 1397
تیر 1398
تیر 1401
تیر 1402
خبر و رسانه
دی 1395
دی 1396
دی 1397
دی 1398
دی 1399
دی 1400
هنر معاصر ایران - دی 1398

48   قاسم حاجی‌زاده (متولد 1326)

فهرست آثار

اطلاعات اثر

عنوان اثر : بدون عنوان

رنگ‌روغن روی بوم
166×133 سانتیمتر
تاریخ اثر: 1355

برآورد قیمت

3,500 - 2,500 میلیون ریال

قیمت فروش

قیمت فروش : 3,400,000,000 ریال

درباره اثر

قاسم حاجی‌زاده                                                          

 

قاسم حاجی‌زاده را می‌توان یکی از شناخته‌شده‌ترین نمایندگان هنر پاپ ایرانی دانست. او در ابتدای فعالیت هنری خود، به واسطه اردشیر محصص نگاه ویژه‌ای به عکس‌های قدیمی به‌خصوص تصاویر عهد قاجار پیدا کرد و اکنون قریب به چهل سال است که در نقاشی‌هایش به بازنمایی تصاویر آن دوران می‌پردازد. آنچه این نقاشی‌ها را از یک بازتولید ساده دور می‌کند، نگاه خاص حاجی‌زاده به دوران گذشته است که بر خلاف معمول عاری از هرگونه بیان حسرت‌بار یا نگاه توأم با تحسین بوده و از این جهت می‌توان آن را نقادانه خواند. در واقع انسان‌های آن دوران به واسطه عکس‌های به جا مانده در خاطره امروز زنده‌نمایی می‌شوند و در روند این زایش نو، هویتی می‌یابند که گاه مضحک، گاه مغموم و گاه گروتسک‌وار است.

تابلوی پیش‌رو با مضمون نوازندگان از جمله آثاری است که احتمالاً از تلفیق و کلاژ چند تصویر مختلف ساخته و پرداخته شده است. نقاش، دسته‌ای از نوازندگان را در حالتی تصویر کرده که گویی به واسطه وجود دوربینی خیالی، ژستی معذب و جدی به خود گرفته‌اند. این حالت جدی با نوعی فرار از خود و تلاش برای نمایش دیگری همراه است. گویی انسان‌ها در برابر ثبت خود در چیزی که موجودیت آن‌ها را ابدی می‌سازد تلاش دارند، وجهی از خود را بپوشانند و این دقیقاً همان چیزی است که حاجی‌زاده سعی در آشکار کردنش دارد. نقاش با پرهیز از هر نوع واقع‌نمایی و یا پرداخت‌های استادانه در ثبت حالات و جامه‌ها و یا جنسیت‌سازی سعی می‌کند ذهن مخاطب را به چیزی ورای واقعیت عینی سوق دهد. سطوح رنگی تخت، رنگ‌گزینی محدود و هم چنین بهره‌گیری از رنگ‌های مات، بر غیرواقعی بودن تصاویر تأکید کرده و اثر را از بیان عکاسانه به تجسمی نقاشانه می‌کشاند. در عین حال هنرمند از هرگونه فضاسازی پرهیز کرده و کاراکترها را در فضای تیره قرار داده و بدین طریق هویت مکانی را نیز از آن‌ها سلب کرده است. بدین ترتیب شخصیت‌های نقاشی با نوعی آشنایی‌زدایی از کاراکتر‌های تاریخی دیروز فاصله گرفته و به هویتی جداشده از زمان و مکان متصل می‌شوند. از ویژگی‌های شاخص دیگر این اثر می‌توان به ناتمام رها کردن بعضی بخش‌های نقاشی اشاره کرد. نوع پرداخت اثر به گونه‌ای است که چهره بیشتر کاراکترها محو شده و در واقع قبل از آن‌که به بیانی کامل برسند رها شده‌اند. این عدم پرداخت دقیق و تکمیل نقاشی، بیان بصری حاجی‌زاده را به زبانی آوانگارد تبدیل می‌کند که تمام شدن اثر را نه در واقعیت بیرونی، بلکه در ذهن مخاطب می‌جوید. بدین ترتیب در نقاشی حاجی‌زاده، دیگر از آن آرمان‌گرایی عهد کهن اثری نیست و همه چیز در ناتمامیت امروز شناور باقی می‌ماند.