نقاشی حاضر نمونه‌ای شاخص از سبک هنری هوشنگ پزشک‌نیا و همچنین توجه او به بازنمایی مسائل اجتماعی جامعه، مردم زحمت‌کش و طبقه کارگر است. اندیشیدن به مردم و راه و رسم زندگی، در آثار متنوعی از پزشک‌نیا نمود یافته است. به ویژه زمانی که در اوایل دهه 1330 برای کار به آبادان رفته و در شرکت نفت استخدام می‌شود، زندگی دشوار مردم در آن منطقه، هنرمند جوان را سخت متأثر می‌کند. این تأثیرات تا جایی پیش می‌رود که ابراهیم گلستان او را «تصویرساز سطح و چهره اقلیم و مردم خود» می‌دانست. این چهره‌ها از مردمی که دغدغه پزشک‌نیا هستند، با خط‌های ضخیم همیشگی وی در این تابلو تصویر شده است. شاید بهترین توصیف از ویژگی پرتره‌های پزشک‌نیا، روایت ابراهیم گلستان باشد که زمانی در آبادان با او آشنا می‌شود. وی می‌نویسد: «در چهره‌ها همیشه یا بهت است، یا ترس، زجر، پخمگی و یا بیکاری. آدم‌ها یا روستایی‌اند، یا کارگرهای نفت. دل بیشتر هوای کوه و ده دارد»[1].
پزشک‌نیا در انتخاب بیان تجسمی خود به چنان تشخص و انحصاری رسیده است که می‌توان او را از برترین نقاشان مدرن ایرانی با رویکرد اکسپرسیونیستی به شمار آورد. ویژگی‌های حیرت‌انگیز و تأثیرگذار وی در هنر سده اخیر ایران چنان بارز است که شخصیت‌های برجسته‌ای در ادبیات و جریان روشنفکری ایران همچون ابراهیم گلستان، نجف دریابندری و جلال آلاحمد از او سخن گفته‌اند. آلاحمد در اهمیت او و کارش می‌نویسد: «هنر جدید در این آب و خاک راه خودش را بالاخره در میان کار پزشک‌نیاها گیر خواهد آورد». زندگی او آنقدر عجیب بوده و فراز و فرود داشته که زمانی او را به ونسان ونگوگ تشبیه کرده‌اند. به این معنی که اهمیت هر دو بعد از مرگشان درک می‌شود، هر دو زندگی پر تنشی را تجربه کرده‌اند و هر دو برادری به عنوان تکیه‌گاه دارند. یعنی تئو برای ونسان و ایرج برای هوشنگ.
هوشنگ پزشک‌نیا از نخستین هنرمندانی بود که به شیوه مدرن می‌اندیشید و طراحی می‌کرد. خط برایش امکانی بود در به نمایش گذاشتن سوژه و تأکید بر آن. او که نقاشی را استادانه نزد شاگردان کمال‌الملک فراگرفته بود، پس از تحصیل در ترکیه، جسورانه در جست‌وجوی بیانی نو از اصول کلاسیک نقاشی فراتر رفت.
نمونه مشابهی از اثر حاضر در نوامبر 2008 در حراج بونامز دوبی به قیمت 68/000 دلار به فروش رسید.
[1] . ابراهیم گلستان در مجله تماشا، 14 دی 1351.
