منصور قندریز به عنوان هنرمندی جستوجوگر و بلندپرواز، در همان دوران کوتاه (یک دهه) فعالیت هنریاش موفق شد تا چشماندازی متفاوت و انتزاعی نمادین را در آثارش به تصویر بکشد و در مسیر گذارش از نقاشیهای فیگوراتیو (دوره تبریز) به نقاشیهای آبستره و چاپهای دستی در شکلگیری و تداوم جریان نقاشی نوگرای ایران نقشی مهم بازی کند. همین رویکرد متفاوت و زیباییشناسی خاص او در جریان سقاخانه نیز باعث شد تا امروز منصور قندریز جایگاه ویژهای در حافظه اهالی جامعه تجسمی ایران داشته باشد.
وی در اثر حاضر که یادگار دوره بلوغ کاری هنرمند در تهران است، با بازنگری مفهوم هویت بومی و ملی به مکاشفه و ریشهیابی در سنتهای تصویری کهن ایران پرداخته و با بهرهگیری آگاهانه از دستاوردهای هنرمندان برجسته مدرنیست زمانهاش، تکنیک ویژه چاپ لینولئوم را به عنوان دستمایه اصلی در شکلگیری اثرش برگزیده است.
قندریز با تأثیرپذیری از وجه بیانگر اشکال و فرمهای انتزاعی در کارهای هنرمندان جهان غرب، مثل خوآن میرو و پل کله به شکلی شاعرانه به سرچشمه آفرینش رسید؛ اما شکل آزاد و منتزعی که از ضمیر هنرمندان غربی بر سطح بوم مینشیند در کار قندریز به سد یا نظام گزینشی «جهان شرقی» برخورد کرد و به همین خاطر او در آثار متأخرش در مرز این جهان دوگانه با گرایش بیشتر به هنر انتزاعی در فرهنگ اسلامی – ایرانی گام برداشت و در عین وفاداری به دو ویژگی مهم تقارن و تکرار، در ثبات این اصول خلل ایجاد کرد.
در میان نمونههای بازمانده از سالهای ۴۱ تا ۴۴ شمسی که اثر حاضر نیز متعلق به همین دوران است، رویکرد و شیوه برخورد هنرمند به وضوح همسو با جریان سقاخانه است. به خصوص در اثر حاضر، قندریز با به تصویر کشیدن نقشمایههای تخت و آبستره، که بر مبنای سادهسازی، هندسیسازی و تکرار با کاربستی از نقوش موجود در هنراسلامی (مثل شرفهاندازی و جدولکشی در کتابآرایی سنتی) و فیگورهای پریمیتیو یا «بدوی» شکل گرفته، با فاصله گرفتن از فضاهای فیگوراتیو گذشته، به دنبال ایجاد تحولی نمادگرایانه است. در همین راستا اثر پیش رو با قرار دادن دو لته (کلیشه و اثر چاپ شده) در کنار یکدیگر فرصت مغتنمیاست برای بازخوانی نگاه شاعرانه هنرمند از طریق نگاه در آیینه تخیل و بازی فضای مثبت و منفی یک طراحی. در نهایت، دوگانگی در آن از میان میرود و امکان بازنمایی «وجودی واحد» فراهم میشود.
آثار این هنرمند علاوه بر حراج تهران در سالهای گذشته، حضور قابل توجهی در حراجهای کریستیز و ساتبیز دبی داشته و در آخرین حراج تهران در سال ۱۳۹۵ ، اثری از منصور قندریز با رشد چشمگیری با قیمت ۸۵۰ میلیون تومان به فروش رسید.