Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Search in posts
Filter by Categories
آذر 1402
بهمن 1402
تصویری
تیر 1396
تیر 1397
تیر 1398
تیر 1401
تیر 1402
خبر و رسانه
دی 1395
دی 1396
دی 1397
دی 1398
دی 1399
دی 1400
هنر معاصر ایران - دی 1398

113   مهدی حسینی (متولد 1322)

فهرست آثار

اطلاعات اثر

عنوان اثر : بدون عنوان

امضاء: «حسینی 86» (پایین چپ)
اکریلیک روی بوم
150×100 سانتیمتر
تاریخ اثر: 1386

برآورد قیمت

1,200 - 800 میلیون تومان

قیمت فروش

قیمت فروش : 800,000,000 ریال

درباره اثر

مهدی حسینی                                                             

 

نقاشی‌های مهدی حسینی بازنمایی نوینی از عالم مثالی در تفکر شرقی است؛ اگر در روزگار کهن کمال‌الدین بهزاد، بهشت را در هم‌نشینی آبی لاجوردی و رنگ طلایی رقم می‌زد، حسینی با وامگیری صحیح از شاعرانگی مستتر در بیان بصری هنر ایرانی توانسته سبکی مستقل، شخصی و تحسین‌برانگیز را شکل دهد که مصداقی در دیگر سبک‌های مدرنیستی ندارد. هرچند هنرمندانی چون ماتیس و پیکاسو تحت تأثیر هنر مشرق زمین فرم‌های ساده و گاه تزئینی را وارد آثار هنری کردند، اما وام‌گیری مهدی حسینی از روح هنر شرقی از جنس درون است نه برون. در آثار او خلوت، سادگی و رازمندی، فضایی را شکل می‌دهد که خارج از تجربه زندگی زیسته قرار می‌گیرد و روح را به پروازی سبکبالانه فرامی‌خواند. ترکیب‌بندی‌های روان و سنجیده در کنار نظم هندسی سطوح و خطوط، فضایی آرام را شکل می‌دهند. نوع قرارگیری سطوح رنگی با اجراهای سنجیده از نوع تأمل شرقی بر هستی است. گویی هنرمند با کنار گذاشتن شلوغی بصری، تلاش می‌کند فرم ناب را عیان کند و در این آشکارگی، سادگی را اعتباری دوباره بخشد.

رد پای سال‌ها مطالعه در هنر نگارگری ایرانی در تمامی ادوار کاری حسینی قابل پیگیری است؛ چه در تابلوهایی که سوژه‌های روزمره را تداعی می‌کنند و چه در آثاری چون نقاشی حاضر که از هر نوع پرداخت واقع‌نما می‌گریزد و ره به وادی انتزاع می‌برد.

تابلوی پیش‌رو بر بنیان یکی از اصلی‌ترین اصول هنر ایرانی شکل گرفته است: قرینه در بی‌قرینگی. این نوع پرداخت در عین متجلی کردن هارمونی خوشایند، اثر را از یکنواختی می‌رهاند و تنوع و هماهنگی را در بستری هماهنگ کنار هم می‌نشاند. سطوح تخت رنگی که با دقتی ستودنی اجرا شده‌اند در کنار یکدیگر با پرهیز از هر نوع سایه و روشن‌پردازی، پرسپکتیو مرسوم را نفی می‌کنند. با این حال اثر دارای عمق‌نمایی محسوس است و صحنه‌ای را شکل می‌دهد که چشم را به درون می‌کشاند. چهار سرو بلند سبزرنگ بر بستر آبی بوم نشسته و در میان آن‌ها سه دروازه با خطی سفید نمایان شده‌اند. نوع نمایش درختان در دو سو از جنس دیگری است. با پیش‌روی از کناره تابلو به مرکز اثر از فضای مادی تصویر فاصله گرفته و فضایی فراواقعی شکل می‌گیرد، جایی که خط سفید مستطیلی همچون قاب یک در جلوه می‌کند؛ چون آستانه بهشت، ابدیتی نمایان شود.