هیچهای تناولی، همچون دیگر مجسمه‌های او، افکارش را بی‌نیاز از کلام تأویل می‌کنند. با اینکه هیچ است، همه چیز است و میل جوشان هنرمند را به زندگی را نشان می‌دهد.
هیچها یکی از مهم‌ترین دوره‌های کاری او را تشکیل می‌دهند. در جوانی و تنها مدتی پس از اینکه همراه عده‌ای از هم‌دوره‌های خود مکتب سقاخانه را راه می‌اندازد، پس از بازگشت از سفر امریکا، ساخت هیچ را آغاز می‌کند. انتخاب کلمه هیچ، بی‌ارتباط به دستاوردهای زبانی و کلامی سقاخانه نیست، با این حال در کنه وجودیاش اندیشه‌ای نهفته است که آن را از هر معناپردازی و مفهوم‌محوری منفک می‌سازد. مجسمه هیچ در عین هیچ بودن، دریایی از معنی و تصویر است. جمیع اضداد است، پارادوکسی کامل. حتی در وجهی دیگر، نوعی هنر مفهومی از آن زاده می‌شود. هنر مفهومی در بستر واپسین جریان‌های مدرنیسم، در نخستین مراحل شکل‌گیری، ماهیتاً از عنصر زبان و ساختار واژه سرچشمه می‌گیرد و در انواع بازیهای زبانی نمود می‌یابد. با این حال شاید بتوان گفت آنچه که واژه‌پردازی تناولی را از جریان کانسپچوال غرب دور کرده، فقدان مبانی نظری کافی در پدیدارشناسی هنر ایرانی است.
تناولی احتمالاً در واکنشی آگاهانه به استفاده انبوه از خطوط خوشنویسانه و زیبایی‌شناسی بصری خط در سطح، که زمانی توسط هنرمندان منسوب به جریان سقاخانه و بعدتر نقاشی-خط دنبال می‌شود، به جنبه شکلی کلمه روی آورده و خط را در ساختار واژه حجم‌یافته هیچ، به فرمی مشخص می‌رساند. وی ابتدا با نوشتن هیچ در نقاشی و سپس در مجسمه‌ها با جنس‌های مختلف و سپس در قالب احجام ترکیبی. هیچهای تناولی در جهتی مغایر با هر نوع معناسازی و خط‌‌گرایی، به سمت فیگوراتیو شدن سیر می‌کنند و تنها با سه حرف فارسی به پیچ و تاب درمی‌آیند.« ﻫ » دو چشم، واقعاً دو چشم مجسمه می‌شود و «ی» و «چ» پیکر موزون و پر اطوار آن را کامل می‌کنند. چنین به نظر می‌رسد تناولی در هنر ایران، نخستین کسی باشد که فارغ از ویژگی‌های زیباشناسانه و نوشتاری خوشنویسی، به سراغ حجم‌پردازی و شکل‌گرایی خط رفته باشد.
هیچ در نگاه تناولی، پیکری خوش تراش است که با فاصله گرفتن هر چه بیشتر از واژه، خود را به فیگور شدن و رفتاری اندام‌وار نزدیک می‌کند. متن غالب هنر در این طیف از آثار او، با گذار از خط پر انحنای فارسی به متن پر کرشمه دیگری از جنس حجم می‌رسد تا در کمال مطلق و زبانی تغزلی، فرم را از اسارت واژه برهاند. واژه‌ای که هیچ است و در هیچ تکرار می‌شود. نوعی بازی آگاهانه فرم با مضمونی که تنها سیما و پوسته بیرونی آن هیچ است.
این مجموعه از مجسمه‌های تناولی علاوه بر داخل کشور در مارکت جهانی نیز مورد استقبال چشم‌گیری قرارگرفته، به طوری که یکی از نمونه‌های بزرگ آن در حراج بونامز، در مارچ 2008 به قیمت 240/000 دلار چکش خورده است.
