اثر حاضر از مجموعه «سایه‌های عدن» به دوره‌های اولیه نقاشی‌های آزاده رزاق‌دوست بازمی‌گردد. در این مجموعه، سایه که امری ناپایدار و دستخوش تغییر و باغ عدن که تمثیلی از پایداری هستی و آفرینشی بکر و دست‌نخورده است، مضمون نقاشی‌های او هستند. رزاق‌دوست «سایه‌های عدن» را به وضعیت انسان امروزی تعبیر می‌کند که فقط طبیعت را مأمنی امن می‌داند و تنها آرامشش لحظات ناب حضوری است که در سکوت و تاریکی آن را تجربه می‌کند. تکرار محو سایه‌های گیاهان که به لکه‌های خون نیز شبیه هستند، نوعی ناپایداری را القا می‌کنند.
