مجموعه گروگان‌هاي بهمن دادخواه انسان‌هاي رنج‌كشيده‌اي را به نمايش مي‌گذارند كه اسارت خود را با حالات مختلف به مخاطب بازمی‌نمایانند. گروگان‌هايي كه زندگي واقعي خود را گم كرده و تصويري عميق و منزوي از انسان عصر حاضر را به او ارایه مي‌دهند.
دادخواه مانند اكسپرسيونيست‌هاي آلماني با گرايش به تاريخ معاصر و روي آوردن به آن، با تمام انرژي خود در برابر ساز و كارهاي توليدي مدرنيته طغيان مي‌كند و به دنبال به تصوير كشيدن زندگي با تجربه مستقيم درام‌هاي فردي و بيان آن‌هاست، همان چيزي كه دقيقاً واژه «اكسپرسيون» بر آن دلالت دارد.
اين هنرمند با استفاده از فيگوراسيون‌هاي كج و معوج، زمخت و خشن و حذف همه نمادپردازي‌ها، شخصيت‌هايي با مقياس‌هاي اغراق‌شده مي‌آفريند كه در آن واحد نگرشي عيني و ذهني از جهان ارایه مي‌كنند، عيني به واسطه خود اثر هنري و ذهني به واسطه اراده و انگيزشي كه هنرمند و مخاطب از طريق آن با واقعيت مواجه مي‌شوند.
اين مجسمه‌ها را مي‌توان تجسم وضعيت بشر امروز دانست. انساني منفعل كه بر يك مكعب مستطيل ساده نشسته و تنهايي، اضطراب، سرگرداني و انزواي خود را به مخاطب گوشزد مي‌كند و بي‌پناه، بي‌مكان و بي‌هدف به نقطه نامعلومي در ابديت خيره مانده است. دادخواه بدين ترتيب موقعيت بغرنج خود را به نمايش مي‌گذارد.
سری مجسمه‌های گروگان‌های بهمن دادخواه بارها در حراج‌های بین‌المللی ارایه شده است.
