نقاشی‌های رضا بانگیز، بیانی روایی دارند و داستانی ساده را که از جهان پیرامون او نشأت گرفته، بازگو می‌کنند. او که بیشتر راوی سنت‌ها و آیین‌های مردمی ایران است در آثار متأخر خود تصویری رنگین از مردم کوچه‌وبازار در عصر مدرن امروزی را بازآفرینی می‌کند. این بار شخصیت‌ها به جای این‌که در فضایی روستایی و سنتی ترسیم شوند، چهره‌هایی کاریکاتوری هستند در حال خوردن همبرگر و نوشیدن نوشابه. قرارگیری شخصیت‌ها بر بومی بزرگ و در فضایی بدون پسزمینه این اثر را به نمونه‌ای خاص در مجموعه آثار بانگیز بدل کرده است.
