علی ندایی را بیشتر به واسطه طراحی‌هایش می‌شناسند؛ او یکی از برجسته‌ترین استادان طراحی معاصر ایران است. دغدغه و توجه دائمی او به امر طراحی، به نقاشی‌هایش نیز کیفیتی طراحانه بخشیده است و حرکت اکسپرسیو خطوط بر رنگ و بافت و سطوح برتری می‌یابد. با این وجود مسئله ندایی در نقاشی، روایتگری نیز است. انسان و تاریخ در نقاشی‌های او حضوری پیوسته دارند و شخصیت‌های شاهنامه بخش عمده‌ای از نقاشی‌های ندایی از جمله مجموعه «اسطوره‌های خاموش» را تشکیل می‌دهند. اثر حاضر با عنوان «نبرد ضحاک و شیر ایرانی» که به همین مجموعه تعلق دارد، روایتی تازه و امروزی از این مضمون قدیمی است. نقاشی ندایی پیوندی با آثار بی‌شمار سنت نگارگری شاهنامه ندارد و محتوای آن برگرفته از اتفاقات و فضای دنیای معاصر است. چنانچه خودش نیز می‌گوید: «با آن‌که شخصیت‌های من همان کاراکترهای حاضر در شاهنامه هستند اما من هیچ‌گاه در بند شعرهای فردوسی نیستم و داستانهای شاهنامه را با همان روایتی که در کتاب آمده است کار نمیکنم. در واقع این اسطوره‌ها بازیگرانی هستند که در تابلوهای من به ایفای نقش می‌پردازند و داستان را به آن شکلی که من در ذهن دارم روایت میکنند»[1].
[1] . اسطوره های خاموش علی ندایی در گالری آتبین؛ خبرگزاری هنر، 24 آذر 1393
