مریم سالور خود را هنرمند طبیعت می‌داند. نقاشی‌هایش کاملاً نقاشی نیستند، بلکه به واسطه ترکیب با خاک سفال و دیگر مواد به حجم‌هایی می‌مانند که بر سطح بوم نقش بسته‌اند و عنصر بافت نقش مهمی در آن‌ها ایفا می‌کند. در اثر حاضر که از آثار متأخر هنرمند به شمار می‌رود، نیز چنین روایتی از طبیعت دیده می‌شود. بافت ترک‌خورده زمینه یادآور فضاهای کویری است که خلاء و سکوتی سرشار از رازهای ناگفته را به ذهن متبادر می‌سازد. لکه‌ها، بافت‌ها و خطوط کارگذاری شده با آیینه روی سطح اثر همراه با گیاهان خشک چسبانده شده، در کنار پالت رنگی محدود با سیطره سفید در پسزمینه کل اثر را انسجام می‌بخشند و روایتگر دنیایی می‌شوند که در عین پیچیدگی به سادگی و انتزاع می‌گراید. خاک برآمده از طبیعت نماینده عالم وجود شده و ذهن مخاطب را به کاوش و تعمق در این عالم و به عبارتی در وجود خویش فرامی‌خواند.
