Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Search in posts
Filter by Categories
آذر 1402
بهمن 1402
تصویری
تیر 1396
تیر 1397
تیر 1398
تیر 1401
تیر 1402
خبر و رسانه
دی 1395
دی 1396
دی 1397
دی 1398
دی 1399
دی 1400
هنر کلاسیک و مدرن ایران - تیر 1397

56   آیدین آغداشلو (متولد 1319)

فهرست آثار

اطلاعات اثر

عنوان اثر : معما 5، 6

امضاء: «Aydin 2009» (پایین چپ روی هر کدام)
گواش روی مقوا
دو‌لته‌ای، هر‌کدام 56×76 سانتی‌متر، در مجموع 112×76 سانتی‌متر
تاریخ اثر: 1388
- این اثر در مجله «هنر فردا» شماره 2، 1389 (روی جلد) ، به چاپ رسیده است.

برآورد قیمت

7000 - 5000 میلیون ریال

قیمت فروش

قیمت فروش : 6,500,000,000 ریال

درباره اثر

نقاشی‌های آیدین آغداشلو زیبایی‌های مسحورکننده کلاسیک را پیش روی مخاطب خود قرار می‌دهند. این زیبایی‌ها اما در کار او به شکل هوشمندانه‌ای مورد تهدید قرار می‌گیرند تا محملی برای زبان انتقادی هنرمند شوند. «معما» (انیگما) یکی از مهمترین و متأخرترین سری از آثار آغداشلوست که اغلب با اقتباس از پرتره‌های رنسانسی کار شده است. جلوه معمول این آثار، نیم‌تنه  مرد یا زنی است در جامه‌ای مجلل و هیبت کلاسیک که با کشیدن کیسه‌ یا چیزی مشابه آن بر سر، موهوم و غیرقابل شناسایی شده است. فراتر از فقدان هویت در این شخصیت‌ها، احساس خفگی شدید و عدم امکان تنفس آن‌ها نیز تأثیری شوک‌آور بر بیننده گذاشته و کیفیتی اکسپرسیونیستی به آثار می‌دهد. شکل فراگیرتر آثار سری «معما»، مشتمل بر شمایل‌های رنسانسی است که در پیشزمینه  فضایی موهوم و دود‌آلود گاه سرد و یخ‌زده همچون مجسمه‌ای ساکن و بی‌جان ظاهر می‌شوند. مداخله مفهومی هنرمند در فرآیند بازنمایی پرتره‌ها، عموماً با پوشاندن کامل سر و محو مطلق صورت و در مواردی نیز با خط‌خطی‌های کنشی و ضربه‌های سریع پاستل به قصد مخدوش کردن هویت آن صورت می‌پذیرد. زبان کنایه و اعتراض در مجموعه «معما»، در قیاس با آثار پیشین هنرمند، شکل صریح‌تری داشته و از دلالت‌های معنایی و اشارات سیاسی گسترده‌تری برخوردار است. در اين نقاشی دولته، دغدغه ذهنی نقاش در تصويرگری ایکون‌های دوران رنسانس ايتاليا كه سروصورتشان در پارچه پيچيده شده دنبال می‌شود.

آغداشلو بر تاریخ هنر ایران و جهان تسلط کافی دارد و در پی سال‌ها کارشناسی و آشنایی با ظرافت‌های هنر ایرانی، توانسته است پیشتر از هم‌عصرانش، رویکرد «هنر اقتباسی» را در آثارش رقم بزند. این رویه روشی شناخته‌شده در هنر معاصر یا پست‌مدرن است که با گفت‌وگو و بازآفرینی وجوهی از هنر گذشته، جنبه‌هایی معاصر به آن می‌افزاید. آغداشلو گاه نگارگری یا خوشنویسی ایرانی را بازآفرینی کرده و گاه نگاره‌ای کلاسیک را با تمام جزییات و حتی ترک‌هایش نقاشی می‌کند. او بعضاً از راهکارهای سوررئالیست‌ها مانند رنه ماگریت و یا جیورجیو دیکریکو سود می‌جوید و لذا در بیشتر نقاشی‌هایش گاه چیزی معلق، جابه‌جا یا مختل‌شده دیده می‌شود. او در این راهبرد، این نقاشی‌های زیبا را مخدوش کرده یا لبه‌هایشان را سوزانده و یا سوختن و ترک خوردن و مچاله شدن را نقاشی کرده است؛ شاید تنها در صورت به‌خطر انداختن زیبایی است که می‌توان بر خود زیبایی تأکید کرد. این به نوعی تصعید شدن در زوال است، یا به قول فیلسوف شهیر آلمانی، مارتین هایدگر «رو به مرگ بودن» تا امور حقیقی در جریان زندگی روزمره فراموش نشود. آغداشلو اما چنان این نقاشی‌ها را در فضایی تازه و شخصی و عمیقاً متأثر از شرایط روزگار می‌آفریند که تصاویرش به یاد می‌ماند. او از تاریخ هنر آغاز می‌کند اما به شکلی ژرف بر خاطره جمعی تأکید دارد. این نقاشی‌ها به همان اندازه که بر جنبه‌های هنر جهانی تأکید دارند، اینجایی یا بومی نیز هستند.