Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Search in posts
Filter by Categories
آذر 1402
بهمن 1402
تصویری
تیر 1396
تیر 1397
تیر 1398
تیر 1401
تیر 1402
خبر و رسانه
دی 1395
دی 1396
دی 1397
دی 1398
دی 1399
دی 1400
هنر کلاسیک و مدرن ایران - تیر 1397

10   ابوالقاسم سعیدی (متولد 1304)

فهرست آثار

اطلاعات اثر

عنوان اثر : بدون عنوان

امضاء: «Saidi A» (پایین وسط)
رنگ‌روغن روی بوم
96×145 سانتی‌متر
تاریخ اثر: 1385
پیشینه:
این اثر در سال 1393 در سومین حراج تهران ارایه شده است.

برآورد قیمت

5000 - 3500 میلیون ریال

قیمت فروش

قیمت فروش : 3,200,000,000 ریال

درباره اثر

ابوالقاسم سعیدی تصویرگر مدرن باغ ایرانی است. در فرهنگ و معماری ایرانی، انگاره‌ باغ پُردرختی که یادآور بهشت برین است، جایگاه ویژه‌ای دارد. باغی که نمود عینی آن از سرزمین کهن پارس و در جوار مجموعه‌ عظیم پاسارگاد آغاز می‌شود، سده‌ها در این فرهنگ شاخ و برگ می‌یابد، بر هنرهای مختلف تأثیر می‌گذارد و سرانجام تصویر مدرنیستی آن در سده‌ اخیر، در آثار هنرمندی چون ابوالقاسم سعیدی تجلی می‌یابد.

درخت‌های سعیدی همچون اثر پیشِ‌رو، همیشه بلند و کشیده هستند. گاه برگ‌های انبوه دارند و گاهی شاخه‌های لختِ سر به فلک کشیده‌ خود را به دست باد می‌سپارند. حضور باد در آثار وی چنان وزان و پُرصداست، که همواره ترکیب‌بندی موربی از درخت‌های رقصان را ایجاد می‌کند. درخت‌ها و گل‌های سعیدی معمولاً در معرض باد بهاری هستند؛ بادی که بر خلاف باد سرد پاییزی، طراوت و زندگی به آثار وی می‌بخشد.

اگر چه خورشید بر خلاف بسیاری از آثار سعیدی، در این اثر نمی‌درخشد، اما تابش غیرمستقیم آن بر این فضای بهاری طربناک محسوس است. نوارهای افقی ترکیب‌بندی در اثر پیش‌رو، به ترتیب نشانی از سه عنصر حیات‌بخش خاک، آب و باد دارد. غیبت انسان و فیگور در این طیف از آثار سعیدی، حضور طبیعت را هیمنه‌ای مضاعف می‌بخشد و در عین‌حال انسان معاصر را به خویشتن‌نگری عارفانه‌ای دعوت می‌کند. عرفانی که سرچشمه‌ آن شاخ و برگ‌های انبوه و دوایر متحدالمرکز خورشیدگون اثر است.

آخرین پرده از این صحنه‌آرایی بهشتی، میوه‌ای است در میانه‌ تصویر و در کانون توجه که از نوبرانه‌ باغ نقاش به مخاطب پیشکش می‌شود. ابوالقاسم سعیدی به عنوان یکی از میراث‌داران طبیعت در هنر مدرن ایران، با تصویر کردن عناصر رنگین و درخشان از طبیعت دست نخورده‌ بهشتی، چشمان مخاطب را به ضیافتی از جنس نور و نسیم دعوت می‌کند.

نقاشی از طبیعت و بازنمایی عناصری چون درخت و گیاه در طول تاریخ پر‌فراز و نشیب نقاشی ایرانی، همواره دغدغه‌ هنرمندان تصویرگر بوده است، به‌طوری که سبک‌شناسی نقاشی سنتی ایران، در بسیاری از موارد صرفاً بر اساس الگوهای طبیعت‌سازی قابل تشخیص است. با این وجود طبیعت در نقاشی ایرانی قرن‌هاست که نقشی حاشیه‌ای دارد و تنها در پسزمینه‌ اثر عرصه‌ ظهور می‌یابد. درختان و گل‌ها در چنین فضایی، نه موضوع اصلی اثر، بلکه زینت‌بخش پهنه‌ نقاشی هستند. در واقع این عناصر همچون زیورآلاتی در دست نقاش، برای آرایش پیکره‌ها و انسجام ترکیب‌بندی به خدمت گرفته می‌شوند.

طبیعت‌سازی و منظره‌پردازی به مفهوم غربی آن در نقاشی ایران، با شکل‌گیری جریان نقاشی ناتورالیستی توسط کمال‌الملک و پیروانش آغاز می‌گردد، اما به‌تدریج با تثبیت هنر نوگرا در ایران، برخوردهای چکیده‌نگارانه، انتزاعی و نمادین با طبیعت، جریان طبیعت‌سازی را به عرصه‌ای جدید می‌کشاند. ابوالقاسم سعیدی یکی از مهم‌ترین مدرنیست‌های ایرانی است که طبیعت نقش مهمی در آثار او دارد. او باغی را برمی‌گزیند که تصویر آن سعی همیشگی و آرزوی نهانی نقاشان بزرگ ایران طی سال‌ها بوده است.

زمانی که سعیدی برای ادامه‌ تحصیل به پاریس می‌رود، گنجینه‌ای از طبیعت بکر نواحی مرکزی ایران را در خاطر دارد. این فضای ذهنی با مدرنیسم حاکم بر اروپا آمیخته و بدین ترتیب طبیعت‌سازی مختص سعیدی متولد می‌شود. طبیعتی که درخت، خورشید و باد، سه رکن مهم آن محسوب می‌شود.