جلیل رسولی، خوشنویس برجسته و از چهره‌های شناخته شده در زمینه نقاشیخط ایرانی است که همواره در خلق آثارش به‌دنبال سوژه‌‌های تازه و تکنیک‌های نوین بوده و همین امر باعث شده تا در دوره‌های مختلف فعالیت هنری‌اش، مجموعه‌های متفاوتی را ارایه کند.
اثر حاضر نمونه‌ای ممتاز از آثار نقاشیخط سال‌های اخیر اوست که هم به لحاظ ترکیب‌بندی در خط و هم شناخت او از رنگ و تکنیک ساخت و ساز به تکامل رسیده است. این سری از آثار رسولی معمولاً با ابعادی بزرگ و با اجرایی دقیق و ماهرانه بر روی بوم نقاشی شده‌اند. در این میان توجه هنرمند بیش از توجه به جنبه شکلی حروف، به دلالت‌های معنایی نوشتار است و آگاهانه در پی ساختارشکنی در زبان نیست.
بیشتر آثار این دوره رسولی با خط نستعلیق در رنگ‌های طلایی بر روی زمینه‌های آبی فیروزه‌ای و لاجوردی کار شده‌اند. خطوط عمودی و فرم‌های مورب در این تابلو با نظمی چشم‌نواز، فضای کلی بوم را با بهره از عنصر تکرار که وجه ذاتی خوشنویسی ایرانی است، به سیاه‌مشقی مدرن بدل کرده است. در عین پیچیدگی و به هم ریختگی کلمات، بیننده به تعمق و تلاش برای خوانش متن فراخوانده می‌شود. این تابلو ترکیبی گرافیکی از کلمات و حروف است، که معنا و مفهوم در آن اهمیت فراوانی یافته و رسولی برخلاف بسیاری از هنرمندان عرصه نقاشیخط که بیشتر توجه خود را به فرم حروف معطوف دارند، همواره متوجه متن و پیام موجود در نوشتار بوده و سال‌هاست با انتخاب اشعار، احادیث و متن‌های پرمعنا در پی ایجاد بستری معنا‌گرا در بافتار خط و نقش است. در تابلوی پیش‌رو نیز هنرمند به سراغ شعر مشهور سعدی با مطلع «بنی آدم اعضای یکدیگرند / که در آفرینش ز یک گوهرند» رفته است. این شعر مفهومی آشنا را در خاطره جمعی فارسی‌زبانان زنده می‌کند و شهرتی جهانی نیز دارد. انتخاب این شعر واکنشی به فراموش شدن جلوه فاخر انسان‌دوستی در دنیای معاصر است که در کلام الهی نیز به آن اشاره شده است: «هو الذی انشأکم من نفس واحده: او همان است که شما را از یک تن پدید آورد»[1] که به روشنی دلالت بر آن دارد که انسانها، جملگی، از منشأ واحدی پدید آمدهاند.
[1] . قرآن مجید، سوره انعام، آیه 98.
