Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Search in posts
Filter by Categories
آذر 1402
بهمن 1402
تصویری
تیر 1396
تیر 1397
تیر 1398
تیر 1401
تیر 1402
خبر و رسانه
دی 1395
دی 1396
دی 1397
دی 1398
دی 1399
دی 1400
هنر کلاسیک و مدرن ایران - تیر 1397

23   حسین زنده‌رودی (متولد 1316)

فهرست آثار

اطلاعات اثر

عنوان اثر : ه هَوّز، هانسدل

امضاء: «حسین Zenderoudi 82» (پایین چپ)
رنگ روغن روی بوم
150×120 سانتی‌متر
تاریخ اثر: 1361
پیشینه:
اثر حاضر توسط صاحب فعلی مستقیما از هنرمند در پاریس خریداری شده است.

برآورد قیمت

20000 - 15000 میلیون ریال

قیمت فروش

قیمت فروش : 23,000,000,000 ریال

درباره اثر

حسین زنده‌رودی با رویکردی متفاوت به سنت خوشنویسی از خط، حروف و کلمات به عنوان شالوده اصلی آثارش بهره می‌برد و آن‌ها را در بستری کاملاً مدرن بازتولید می‌کند. او سال‌ها در غرب زندگی کرده و زیبایی‌شناسی عصر مدرنیته را عمیقاً شناخته و توانسته آن را با والاترین مفاهیم سنتی شرقی پیوند زند.

مهمترین اصل در نقاشی‌های او «تکرار» است. تکرار در گفتار و نوشتار، معنا را از ذهن دور کرده و توجه را به فرم معطوف می‌سازد. فرم در خوشنویسی ایرانی اسلامی همیشه در خدمت معنا به کار گرفته شده و بعد زیباشناختی آن پنهان مانده، اما زنده‌رودی با خلاقیت آن را آشکار می‌سازد. کلمات در اغلب آثار وی به عمد ناخوانا هستند که خود سبب نوعی آشنایی‌زدایی در مخاطب گردیده و او را به دیدن زیبایی‌های فرمی حروف دعوت می‌کند.

در اثر حاضر قبل از هرچیز نوارهای رنگی بالا و پایین در تضاد با درهم تنیدگی فرم‌های سیاه در پسزمینه خودنمایی می‌کنند. کلمات و حروف پسزمینه قابل تشخیص نیستند و اثر به غایت رنگین و درخشان است. قرار گرفتن رنگ‌های زنده در بالا و پایین و سیاه و سفیدهایی که در میان رنگ‌ها درهم تنیده و فضای مثبت و منفی زمینه را تشکیل داده‌اند، سبب درخشندگی هرچه بیشتر اثر شده است. خطوط پهن و باریک نیز در کل اثر در چرخش و گردش است. هیاهویی برپاست! در نوار رنگی بالا و پایین تنها حرف «هـ»‌ با رنگ‌های مختلف تکرار می‌شود، اما هر یک با دیگری متفاوت است. گویی هر کدام شخصیتی مستقل دارد و ابراز وجود می‌کند. نقاش با آگاهی از قابلیت فرم حروف و شناخت زیبایی مستتر در آن، بی‌آن‌که خود را درگیر معنا و مفهوم کند، به هر یک جان بخشیده و در تصویر نشانده است. حتی نحوه قرارگیری هریک به گونه‌ای است که یک خط کاملاً صاف و مستقیم را تشکیل نمی‌دهند و با طنازی و شیطنت در کنار هم نشسته‌اند. این «هـ» که به «هـ» دوچشم معروف است، پتانسیل‌های فرمی زیادی دارد. چنانکه از نامش پیداست دارای دو چشم است و این دو چشم در کار نقاش به شخصیت‌بخشی بدان بسیار مؤثر بوده است. همچنین پیچ و تابی در دوایر آن است که علاوه بر زیبایی منحصر به‌فرد و بصری‌اش در پیوند آن با دیگر حروف و ایجاد فضاهای مثبت و منفی نیز تأثیر بسزایی دارد. زنده‌رودی با شناخت همین قابلیت‌ها بر قدرت یک حرف تأکید کرده و زیبایی‌های پنهان آن را به خدمت بیان هنری خود می‌گیرد.