«منظره رویایی» از متأخرترین آثار شهرام کریمی است که با استفاده از تکنولوژی‌های روز تلاش دارد جنبه‌های یکپارچه‌گرایی در هنر پست مدرن را نشان دهد. دو بخش مجزا، هویت اثر را شکل می‌دهند: یکی پرده بوم که منظره‌ای از باغی پرشکوفه در بهار را نمایش می‌دهد و دیگری ویدئو پروژکشن که تصاویری را بر روی بوم منعکس می‌کند و در نهایت چیدمانی یکدست مانند فیلمی کوتاه را بر روی بوم تجسم می‌بخشد.
هرچند منظره طبیعت‌گرایانه، موضوع اصلی تابلوست اما غرض هنرمند از تجسم آن با مکاتب ناتورالیستی و رئالیسم هنری فاصله دارد؛ در واقع منظره طبیعت به عنوان ابژه هنری انتخاب می‌شود اما به واسطه تصویر ویدئویی از مرز هنر دو بعدی وارد عرصه سه‌بعدنمایی می‌شود و بدین طریق مرز میان هنرهای تجسمی، نقاشی، عکاسی و سینما را از میان برمی‌دارد. آن‌چه در این میان مهم است منظره نیست بلکه مفهومی است که به‌واسطه منظره منتقل می‌شود. در این اثر منظره باغ بهاری به عنوان یک تابلوی زیبا و چشم‌نواز ظاهر می‌شود، ابتدا ساکن است؛ گویی به واسطه تکنولوژی به چیزی منجمد شده در خاطره تبدیل شده، سپس آرام‌آرام تصویر به حرکت درمی‌آید و پویا و زنده می‌شود و عظمت بی‌مثال خود را آشکار می‌کند. زیبایی دیگر چیزی ساکن نیست، بلکه امری والاست. قدرت جادویی هنر فراخوانی است برای زنده و جاویدان کردن طبیعتی که بدون حضور آدمی، آرام، شاعرانه و جاودانه می‌نماید.
