علیرضا آستانه از جمله هنرمندان مجسمه‌ساز نسل نو ایران است که در مسیر فراگیری اصول اولیه هنر پس از تعلیم خوشنویسی در ساختار کلاسیکش، دست به تجربه در عرصه خطوط ناخنی و برجسته‌سازی با خط زد و در ادامه وارد دنیای ساخت و طراحی مجسمه‌خط با استفاده از المان‌های خوشنویسانه گردید.
آستانه در یک دهه اخیر همواره به‌دنبال سوژه‌‌هایی تازه و تکنیک‌های نوینی در کار حجم‌سازی با انواع متریال و شیوه‌های اجرایی بوده و همین امر باعث شده تا در دوره‌های مختلف فعالیت هنری‌اش، مجموعه‌های متفاوتی را ارایه کند که مورد توجه موزه‌ها و مجموعه‌داران معتبر در ایران و خاورمیانه قرار گرفته است. به همین خاطر می‌توان آثار اخیر این هنرمند و به‌خصوص اثر حاضر را مکاشفه‌ای نوین در بازیابی عنصر «فرمال» در بهره‌گیری از خوشنویسی ایرانی و تبدیل آن به اثری سه‌بعدی (مجسمه) با کارکردی مفهومی در نظر گرفت.
در مجسمه‌خط حاضر، دستمایه هنرمند کلمات و مفردات خط شکسته‌نستعلیق فارسی هستند که در هم پیچیده و سیالند، این‌جا دغدغه هنرمند چیزی فراتر از نمایش یک سیاه‌مشق یا ترکیبی از پیش‌تعیین‌شده در ساخت مجسمه‌خط است. او در این اثر، زیبایی‌شناسی نهفته در خوشنویسی فارسی را با اصول مجسمه‌سازی مدرنیستی پیوند زده و تلاش می‌کند تا با تأکید بر حفظ هویت خط فارسی، در پی اصالتی باشد که بر اکنون دلالت دارد. در این رهگذر تجربه‌گرایی و ارایه روایتی نوین از دل سنت را مبنای خلق اثرش قرار داده است.
آستانه آگاهانه به سراغ ماده سخت فولاد رفته که رفتاری خاص در ایجاد برش‌های ظریف و پیچیده در آن رخ می‌دهد و فرم مشبک کره نیز در مقابل تابش نور، سایه‌روشن‌های متفاوتی را بر فضای پیرامونش می‌اندازد. در اثر پیش‌رو کلمات در وضعیتی معناباخته کارکردی تزیینی و چشم‌نواز پیدا کرده‌اند و در چیدمانی اتفاقی به دور محور کره در حال چرخش‌اند و ضرباهنگی نامیرا در چشم و ذهن بیننده ایجاد می‌کنند.
