نقاشی‌های فرشید ملکی تصاویری از فضاهای غریب و انسان‌هایی سرگشته و رهاشده در جهان درهم و لایتناهی است. آثارش چه در ترکیب‌بندی‌های پیچیده و شلوغ فیگوراتیو، چه در فضاهای ساده رنگین همچون اثر حاضر، به واسطه رنگ‌گذاری‌ها بیانی اکسپرسیونیستی پیدا می‌کنند. ملکی پرسش‌های هستی‌شناسانه‌اش را در قالب رنگ و فیگور طرح می‌کند. جهان نقاشی‌های او تجسم اضطرابی است که هنرمند نه کنترل‌کننده آن، بلکه محمل بیان و ترجمان آن به زبان تصویر است.
