لیلی متین‌دفتری، از نقاشان مدرنیست ایرانی است که در کنار شکوه ریاضی، منیر فرمانفرماییان، بهجت صدر و منصوره حسینی، چارچوب مردسالانه حاکم بر نقاشی سنتی ایرانی را شکست و با حساسیتی زنانه شروع به بازنمایی محیط زندگی خود، به دور از هرگونه ایدئالیسم کرد. در واقع سوژه نقاشی‌های متین دفتری، ساده، بی‌آلایش و دم‌دستی هستند و از زندگی روزمره گرفته می‌شوند و این روزمرگی و پرداخت به سوژه‌های عادی، آثار متین‌دفتری را هم‌پای بسیاری از گرایش‌های هنر مدرن غربی به پرداخت فرمالیستی صِرف بدل می کند. نقاش حتی در ساخت و ساز موضوع نیز تلاش می‌کند به نوعی از فرم دست یابد که با فاصله از طبیعت‌گرایی به مرز فرم معنادار نزدیک شده و ذهن مخاطب را از هر نوع تفسیر و تعبیری ورای شیء روزمره دور نگه می‌دارد.
اثر پیش رو مربوط به دوران اولیه کاری متین‌دفتری است؛ زمانی که تحت تأثیر آموزش در انگلستان سبک و سیاق نقاشی او هنوز شکل شناخته شده امروزین خود را نیافته بود. در نقاشی‌های متأخر متین‌دفتری، ساده‌گرایی فرمالیستی در اجرای نقاشی و روش رنگ‌گذاری تخت دیده می‌شود، اما در اثر حاضر، سادگی فرم دم‌دستی تنها در دو بخش قابل مشاهده است: نخست سوژه نقاشی که یک گلدان گل با حداقل پرداخت در ساخت و ساز برگ و گلدان است و دوم رنگ‌گزینی محدود پالت رنگی. انتخاب موضوعاتی با محوریت گل و گلدان در تمامی دوران کاری متین‌دفتری قابل پیگیری است و نسبتی را میان طراوت روح زنانه و خانه‌نشینی عزلت‌وار او برقرار می‌کند. در عین حال استفاده از رنگ‌های روشن به‌خصوص رنگ غالب سفید از ویژگی بارز اکثر آثار اوست که در این اثر نیز کاملاً قابل مشاهده است. آنچه اثر را دارای اهمیتی افزون می‌کند تکنیک اجرای اثر است. متین دفتری اصولاً به واسطه تأثیر از هنر نگارگری ایرانی، در دوران متأخر از سطوح رنگی تخت استفاده می‌کرد، ولی در اثر حاضر که با تکنیک رنگ‌روغنی بر روی فیبر اجرا شده، نقاش از خطوط و سطوح رنگی با بافتی خشن استفاده کرده است. تکنیک رنگ‌گذاری در اثر با استفاده از کاردک نقاشی انجام شده که به واسطه رنگ غلیظ و برداشت‌های مکرر، نوعی بافت جسمی و حجیم را در بخش‌های مختلف اثر ایجاد کرده است. نوع پرداخت برگ‌های گلدان، حالتی قرینه‌وار دارد که به واسطه قرارگیری سطح آبی و زرد در گوشه سمت راست تصویر اثر را از قرینگی کامل رها کرده و در کمپوزیسیونی ایستا، چشم را به حرکت وا می‌دارد. دو رنگ آبی و زرد در سمت راست با امضای نقاش در سمت چپ و در رنگ اخرایی زمینه به تعادل می‌رسد و در نهایت کلی واحد را شکل می‌دهد که با حرکت خطوط منحنی برگ‌ها ترکیب‌بندی متمرکزی را شکل می‌دهد که به شدت ساده اما در جزئیات پرتنوع است.
