در آثار محمود بخشی شناخت از مبانی دیزاین به واسطه فعالیت‌های او در عرصه گرافیک، نقشی کلیدی بازی می‌کند. اجزای ساده و مینیمال، با تکرار متوالی در کنار هم چیدمان می‌شوند و مجموعه‌ای منسجم می‌سازند که در عین هیبت و بزرگی، ظریف، متعادل و تأثیرگذار نیز است. چنان‌که برای گفتن، نیاز به پرگویی نیست و با حداقل‌ها نیز می‌توان پیام را به صریح‌ترین نوع ممکن به مخاطب منتقل کرد.
بخشی، برای مجموعه‌های مختلف هنری خود، نام‌های ویژه‌ای انتخاب می‌کند که نشان از اهمیت بار مفهومی آثار برای او دارد. احجام او واکنشی است هنرمندانه به تجربیات زیسته خودش و احوال مردمان خاورمیانه که در سده اخیر تحولات مختلفی را از سر گذرانده‌اند. انقلاب ایران و جنگ هشت ساله شاید مهمترین این وقایع تاریخی، اجتماعی و سیاسی است و آبشخور بسیاری از هنروزی‌های بخشی نیز ریشه در همین تجربیات جمعی ایرانیان دارد.
اثر پیش‌رو از مجموعه «دیوار بهمن» است که برای مخاطب آشنا با آثار او، یادآور مجموعه احجامی است که پیش از این، هنرمند برای خلق آن از سیگار استفاده کرده است. این بار اثر با برش ورق گالوانیزه ساخته شده و شبکه‌ای تکرارشونده از اشکال هندسی و تو خالی را شکل داده که در کنار یکدیگر حجمی سترگ و منسجم را به پا می‌کنند. جنس ورق گالوانیزه به عنوان یک متریال غیرقابل زنگ زدن و کهنگی، نمایانگر مقاومت در عین انعطاف است. از سویی دیگر ریتم تکرارشونده که به عنوان یکی از کیفیات بصری نقشی مهم در آثار بخشی ایفا می‌کند و ریشه در مبانی هنر ایرانی دارد نیز اصل کلی این اثر را می‌سازد. در واقع در حجم پیش‌رو، انسجام به دست آمده از سطوح نازک، سبب ایجاد حجمی توری‌مانند شده که در عین آن که حسی از پیش پاافتادگی دارد، ایستا و ماندگار است. این انسجام عناصر ساده، می‌تواند نمادی از همبستگی مردمانی باشد که برای ایجاد تغییر، دست در دست یکدیگر گره کردند و با ایستادگی برگی ماندگار در روند تاریخ ایران برجای گذاشتند. همچنین واژه بهمن در زبان و فرهنگ فارسی، به چند مفهوم ارجاع می‌دهد: نخست نام ماهی از سال که سرمای زمستانی در اوج خود است؛ دوم ماهی که انقلاب در آن به سرانجام و پیروزی رسید و نقطه عطفی را در ایران معاصر رقم زد؛ سوم نام سیگاری ایرانی، نازک، ظریف، اما وطنی که حسی نوستالژیک از گذشته نه چندان دور را زنده می‌کند؛ و در آخر نام سینمایی در میدان انقلاب. تمامی این مفاهیم در مواجهه مخاطب با اثر به یک‌باره در ذهن حاضر می‌شوند و در رجعتی به گذشته تا حال، حسی غریب با چاشنی‌های تلخ و شیرین را یادآور می‌گردند که در عین سادگی، ماندگار است، مانند همان ورق‌های گالوانیزه.
