محمود زنده‌رودی از چهره‌های شاخص در زمینه نقاشیخط معاصر و هنرمندی پرکار در چند دهه اخیر است. آثار زنده‌رودی بیانگر جست‌وجویی فنی و هنرمندانه در به‌کارگیری عنصر خط فارسی در گستره نقاشی مدرنیستی است. زنده‌رودی علاوه بر مطالعه انواع سبک‌های متداول پیشین در عرصه نقاشیخط (روش‌های سنتی و تجربیات نوگرای جنبش سقاخانه) رویکردی روزآمد نسبت به کلاژ با بهره‌گیری از مواد دورریختنی و کاغذهای بازیافتی روزنامه‌ها و مجلات، با توجه به جنبه‌های زیست‌محیطی در شیوه کار خود دارد.
این رویکرد در تابلوی پیش‌رو نیز به صورتی هوشمندانه بعدی تازه را به خط افزوده که در فرم صوری آن نیز کارکردی جدید بدان بخشیده است. در این‌جا نوشته‌های برجسته چندلایه با ایجاد بافتاری منسجم و درهم‌تنیده، به نگره‌ای تزیینی با فرمی رمزگونه بدل شده‌اند که ظاهری شگفت‌انگیز را به امکانات بیانی می‌افزاید. در این میان انتخاب رنگ فیروزه‌ای و پوششی زنگارمانند، رهیافتی از فرهنگی کهن و گذشت تاریخ را پیش روی بیننده معنا می‌کند.
در اثر حاضر ستون‌بندی‌های متشکل از انواع حروف نستعلیق فارسی و خط تحریری لاتین، مصرع معروف «بنی‌آدم اعضای یک پیکرند» از استاد سخن سعدی به سه زبان فارسی، انگلیسی و فرانسه در چیدمانی مواج و پیوسته ارایه شده است. لازم ذکر است، اثر حاضر به همراه ۲۹ تابلوی دیگر (با مضمونی مشابه) در نمایشگاهی با عنوان «کرامت انسانی» در سال ۲۰۱۴ در محل سازمان ملل متحد به نمایش درآمد و اعتباری جهانی برای این هنرمند به ارمغان آورد.
