نقاشی چهارلته‌ای هادی جمالی، ارائه لایه‌هایی از انتزاع هستند که با تجربیات هنرمند از معماری و طراحی صنعتی آمیخته شده‌اند. مانند برخی از شناخته‌شده‌ترین نقاشی‌های جمالی، بستر اثر حاضر فویل آلومینیوم است که بر روی آن با انواع رنگ‌ها، تکنیک‌های اسکرچینگ، پتینه و مدیوم‌های مختلف نقاشی شده و در نهایت، فضایی صنعتی را شکل بخشیده است.
در نگاه نخست نقاشی جمالی از هر نوع پرداخت به فرمِ آشنا و فیگوراتیو می‌گریزد، اما در دل این خطوط متمرکز و پر انرژی، نشانه‌هایی از تجربه معماری و یا طرح‌ها و نقشه‌های آن نهفته است. با آنکه اثر حاضر از کنار هم چیدن چهار بوم شکل گرفته، اما یک خط افقی در میانه تصویر، کلیت بوم‌ها را به دو بخش تقسیم می‌کند به طوری که گویی بخش پایینی، سایه‌ای از ساختمان‌های تو در توی بخش بالایی است که بر سطح آب انعکاس یافته‌اند.
قدرت و انرژی متمرکز در خطوط افقی و هاله‌های عمودی، القاگر نوعی از فشار، اعوجاج و دلهره است که لکه‌های قرمز آن را تشدید می‌کند. حس کلی خطوط یادآور سیم‌های خاردار است که در این میان، دل‌نوشته‌هایی ظریف و ناخوانا، همچون زمزمه‌هایی زیرلب، آزادی را بر لوح‌های آبی روشن نوید می‌دهند. بشارتی که گاه و بی‌گاه در بخشی از مربع‌های محصور در خطوط تیره، نمایان می‌گردند و حسی شاعرانه و خوشایند را به بیننده منتقل می‌کنند.
در این نقاشی جمالی، رنگ‌های پخته و تکنیک قوی، شاکله اجزای تصویر را قوام بخشیده است. گویی فضای انتزاعی ناب از جهان عینی جدا شده و تجسمی نو از کاشی‌های فیروزه‌ای در کنار ترکیب‌بندی رازآمیز با خطوط قرمز ظریف را شکل داده است.
