منوچهر یکتایی نقاش و شاعری نوپرداز و پیشروست. وجه شاعرانه او، گاه آثارش را تا مرز هایکوهای ژاپنی، با گزاره‌های کوچکی از طبیعت در فضایی که میان انتزاع و تصویرسازی سیالی از طبیعت سیر می‌کند، پیش می‌برد. در اثر حاضر در بازی با رنگ‌های ضخیم و مهار ضربات سهمگین قلم‌مو که از ویژگی‌های بارز آثار یکتایی است، او برشی از زندگی را پیش روی تماشاگر می‌گذارد. یکتایی در آثارش به جای خلق ترکیب‌بندی توسط ارتباط عناصر به بازنمایی فضا توسط رنگ می‌پردازد. او از رنگ نه تنها برای تهییج حس بصری بهره می‌برد، بلکه با لایه‌های ضخیم و غیرمتعارف، حس لامسه بیننده را نیز برمی‌انگیزد. اناری که در سمت چپ کادر تصویر به صورت ناتمام بریده شده، می‌تواند نشان‌دهنده ادامه زندگی فراتر از کادر مورد انتخاب نقاش باشد. گویی یکتایی بدون دخالت در طبیعت (اینجا طبیعت‌بیجانی که اتفاقی چیده شده) برشی از زندگی را انتخاب کرده و به تماشا گذاشته است.
یکتایی در اثرش نوعی فلسفه خاص را بیان می‌کند که در تعریف رزنبرگ از مکتب اکسپرسیونیم انتزاعی این رفتار کمتر دیده می‌شود. دیدگاه یکتایی به نوعی با زیبایی و روزمرگی زندگی ترکیب شده است. وی برخلاف دیگر هنرمندان این مکتب، زیبایی را منهدم نمی‌کند بلکه زیبایی فرم در اثر یکتایی کاملاً بارز است، چیزی که به خوبی در اثر حاضر احساس می‌شود.
