Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Search in posts
Filter by Categories
تصویری
تیر 1396
تیر 1397
تیر 1398
تیر 1401
تیر 1402
خبر و رسانه
دی 1395
دی 1396
دی 1397
دی 1398
دی 1399
دی 1400
حراج هنر مدرن و معاصر ایران - خرداد 1394

83   منصوره حسینی (1391-1305)

فهرست آثار

اطلاعات اثر

عنوان اثر : بدون عنوان

امضاء: «منصوره حسینی 1336» (پایین چپ)
رنگ‌روغن روی بوم
54×78 سانتی‌متر
تاریخ اثر: 1336

- پرتره استاد حسن کسایی، نوازنده نی

برآورد قیمت

600 - 400 میلیون ریال

قیمت فروش

قیمت فروش : 550,000,000 ریال

درباره اثر

رنگ و خط در نقاشی‌های منصوره حسینی به موازات هم به بالندگی بصری می­‌رسند؛ اما اثر حاضر نمونه­‌ای شاخص از کارهای فیگوراتیو وی می‌باشد که در آن هم‌نشینی ساده­ رنگ­‌های محدود و خطِ شخصیت‌یافته به تماشا گذاشته شده‌اند. فیگور نی­‌نواز منصوره حسینی، بیش از اینکه بخواهد به قواعد و تکلف­‌های سبک‌شناسانه نزدیک شود، با بیانی شخصی، حال درون نوازنده و از آن مهم‌­تر حال پر شور نقاش را نشان می­‌دهد که با برخوردی نقاشانه و با تم غالب آبی، به تصویر درآمده است. رنگ­‌ها در عین سادگی و تنوع اندک، به درستی سویه بیان‌گر هنرمند را به نمایش می‌گذارند.

منصوره حسینی در زمانه‌ای این آثار را می‌آفریند، که بسیاری از مدرنیست­‌های ایرانی، به مضمون­‌سازی­‌ها و نشانه‌پردازی­‌های بومی در فرم مدرن رو آورده‌­اند. با توجه به اینکه وی در این دوره، در فضای ایتالیای پس از جنگ جهانی دوم به‌سر می‌برد، تأثیر گرایش‌­هایی جدید به نقاشی اکسپرسیونیستی و انتزاعی بر آثارش کتمان‌ناپذیر است. با این حال، دغدغه­‌های شخصی هنرمند و ذهنی متأثر از سلوک و عرفان ایرانی، او را به خلق آثاری می­‌کشاند که علاوه بر دستاوردهای هنر غرب، روحی از جنس هنر و اندیشه­ ایرانی در آنها تبلور یافته است. در اینجا نی‌نواز که تصویری از نوازنده شهیر نی، حسن کسایی است و در جایی دیگر انا‌الحق حلاج و یا منحنی­‌های آبستره‌ای که به خط پر پیچ و تاب فارسی تنه می­‌زنند.

منصوره حسینی هنرمندی شناخته‌شده است، نه تنها برای اینکه او را از نخستین هنرمندان ایرانی راه­‌یافته به بی­‌ینال ونیز می‌شناسیم و نه برای اینکه گفته می­‌شود او جزو اولین هنرمندانیست که نخستین بار خط فارسی یا فرم­‌هایی شبیه به آن را به نقاشی مدرن ایران وارد کرده است؛ بلکه آنچه در خصوص وی اهمیت دارد، توازنی است که هنرمندانه­ در رنگ و خطوط غیر هندسی برقرار می­‌کند. حتی در آثار فیگوراتیو، همچون نمونه­ پیش رو، عامدانه از هر نوع هندسی‌-­سازی فرم‌­های پیش و پس‌زمینه دوری کرده است.

منصوره حسینی در هر دو دوره از کارهای خود، یعنی دوره­ فیگوراتیو و دوره­ انتزاعی، مختصات سبکی کم‌و‌بیش مشابهی را به کار گرفته است. رویین پاکباز – نقاش و تاریخ‌­نگار هنر – در این خصوص می­‌نویسد: «منصوره حسینی را ­نقاشی می­‌شناسیم که همواره دو گرایش فیگوراتیو و انتزاعی را به طور موازی و در ارتباط با هم دنبال کرده است. در نقاشی گل­‌ها، منظره‌­ها و تک‌چهره‌ها از آموخته‌­هایش از سنت تصویری مدرن غرب بهره می­‌گیرد و در ترکیب­‌بندی­‌های انتزاعی و نیمه­‌انتزاعی، تمایلی آشکار به استفاده از عناصر سنتی ایرانی مانند خط و منحنی­‌های موزون دارد. آنچه این رویکردهای ظاهراً متناقض را در اساس به هم ربط می­‌دهد، حس شاعرانه، شناخت زبان نقاشی و به ویژه توانایی­‌های ستودنی او در گزینش و هماهنگ­‌سازی رنگ­‌ها است.»