در اثر حاضر، یکی از جذاب‌ترین داستان‌های شاهنامه، یعنی داستان بهرام گور و آزاده را دستمایه کارش قرار داده است. این مضمون در طی سده‌ها، بیشترین روایت‌های تصویری هنرمندان ایرانی در نسخه‌های خطی نفیس، مرقعات و ظروف فلزی و سفالین مینایی و زرین‌فام به خود اختصاص داده است. در این نگاره بهرام پنجم معروف به «بهرام گور»، پادشاه نامدار ساسانی به همراه کنیزش «آزاده» که رومی بود و چنگ می‌نواخت، برای شکار آهو به نخجیر می‌رود. نمای زيبای طبيعت در پس‌زمینه با نقش پرشكوهی جلوه‌گر شده است. بهرام با لباس و کلاه ساسانی، درحال انداختن تیر به سمت آهوان و آزاده به نواختن چنگ مشغول است. تجانس رنگ‌ها و گردش خطوط با قلم‌گیری‌های ظریف، در کنار رنگ‌آمیزی هوشمندانه ملازمان و حیوانات، همه و همه روایتی چشم‌نواز و در نوع خود ممتاز از این شاهکار ادبی پدید آورده است. علاوه بر اینها دو گوشه تابلو نیز با دو لچک ترنج مذهب تزیین شده است. باوجود آنکه این اثر در سال‌های پایانی حیات محمدعلی زاویه خلق شده، همچنان می‌توان تسلط هنرمند را بر شیوه رنگ‌گذاری، ساخت و ساز صورت‌ها و لباس‌ها، و فضاسازی خیال‌انگیز مشاهده کرد. محمدعلی زاویه یکی از چهره‌های ممتاز نگارگری و تذهیب ایرانی در سده اخیر است. او از جمله شاخص‌ترین نگارگران مکتب تهران و از شاگردان استاد هادی خان تجویدی در مدرسه صنايع قدیمه بوده است. آثار نگارگری زاویه از نظر کمپوزیسیون، رنگ و حسی متفاوت با دیگر هم‌نسلانش بوده و یادآور شکوه از دست رفته نگارگری عصر صفوی است. او برخلاف گذشتگان، چهره افراد را بسیار امروزی و رئال می‌کشید. زاویه در عین ظرافت و مهارت در قلم‌گیری، همچون استادش پرسپکتیو را وارد نگارگری کرد، اما پرسپکتیوی که با فضای نقاشی ایرانی هماهنگی داشت. تخصص منحصر به‌فرد زاویه، صورت‌سازی شخصیت‌های ادبیات تغزلی ایران است، هرچند در پرتره‌سازی هم بسیار توانا بود. او در روزگار جوانی بیشترین پرتره‌های رجال سیاسی و مهمانان خارجی را که به ایران سفر می‌کردند می‌کشید که در موارد بسیاری این تابلوها به عنوان هدیه از طرف دولت ایران به آنان پیشکش می‌شد. شایان ذکر است آثار این هنرمند در مجموعه‌ها و موزه‌های معتبری همچون موزه هنرهای ملی ایران و موزه رویال تراست لندن نگهداری می‌شود.