تلفیق سنت و مدرنیته مهم‌ترین شاخصه آثار ناصر اویسی است که جلوه خاصی از فرهنگ ایرانی را به نمایش می‌گذارد. زنان زیباروی برگرفته از شخصیت فولکلوریک خورشید خانم ایرانی و اسب‌های نیرومند در حال حرکت و همچنین رنگ‌های درخشان عناصر اصلی آثار او را در بر می‌گیرند. وی که از چهره‌های بنام نقاشی ایران در عرصه بین‌المللی و از فعالان مکتب سقاخانه است، تاکنون موفق به دریافت جوایز بین‌المللی متعددی شده و آثارش در نمایشگاه‌های بسیاری در معرض دید قرار گرفته است. ردپای تصویرگری در نقاشی‌های اویسی پیوند درونی او با نگارگری ملی و سنتی ایرانی را بیشتر نمایان می‌سازد. جولیو کارلو آرگان، هنرشناس ایتالیایی درباره نقاشی‌های اویسی گفته است: «سبک نقاشی اویسی شعرگونه است و آن را در حد فاصل نقاشی و خط معلق نگه می‌دارد. موضوع داشتن نقاشی برای اویسی هدف نهایی نیست. بلکه او به گام نهادن در ورای موضوع به جست‌وجوی نوعی تداوم و ریتم می‌پردازد که ایجاد آنها تنها از طریق اشکال و قالب میسر است»1 .برخورد آزادانه او با عناصر محدودی چون زن، اسب، انار و پرنده سیرت متمایزی به آثارش بخشیده است. استفاده از نوعی خط‌نگاری که خود خالق آن است و نقش‌مایه‌های ایرانی و شرقی در لباس زن‌ها از دیگر مشخصه‌های آثار او محسوب می‌شوند. در اثر حاضر، گرچه نوعی ایستایی در ترکیب‌بندی دیده می‌شود، لیکن چرخش رنگ‌ها و به‌خصوص رنگ زرد در فرم‌های دوار، آن را از حالت سکون خارج کرده و پویایی و گرمای خاصی به اثر بخشیده است. همچنین ترکیب مواد و ایجاد ترفندهای خاص از جمله ابتکاراتی است که اویسی در نقاشی ایرانی به خرج داده است.
1. به نقل از: خبرگزاری هنر، 13 / 7/ 1395 .
