اثر حاضر نمونه‌ای شاخص از شیوه منحصر به فرد مسلمیان است که با بهره‌گیری از رویکرد نقاشی آبستره و کاربست عناصری ملهم از نقاشی مینیاتور ایرانی به آن رسیده است. این شیوه در محتوا نوعی ایده‌آلیسم رمانتیک است که اکنون نمونه‌ای مهم و تاثیرگذار در هنر معاصر ایران محسوب می‌شود.
نقاشی نصرت‌الله مسلمیان نمونه شاخصی است از درآمیختن هنر با دغدغه‌های روشنفکری؛ استفاده از نیروی تأثیرگذار تصویر و عناصر بصری برای تأکید بر آلام بشری و نگرانی‌های تاریخی. الگوی اصلی نقاشی مسلمیان در بیش از دو دهه اخیر، تابلوهایی است بزرگ با مضامینی انتقادی مرکب از عناصری واقع‌نما و انتزاعی که در ارتباطی بصری و مفهومی با یکدیگر به روی زمینه‌ای تک‌رنگ ظاهر شده‌اند. قدرت چشمگیر او در سازمان‌دهی این عناصر و تعامل خلاق آنها با فضای خالی، به کیفیت پیچیده‌ای از دیالکتیک شکل و زمینه منتهی می‌شود که در نقاشی معاصر ایران استثنایی است.
نتیجه کار نقاشی‌هایی است اکسپرسیونیستی با درون‌مایه‌ای محزون و تراژیک که درعین‌حال از کیفیت بصری جذاب و چشمگیری نیز برخوردار هستند.
ترکیب‌های متباین و زبان دوپهلوی آثار او از یک سو ریشه در پس‌زمینه فرهنگ ایرانی و به‌ویژه ادبیات فارسی دارد؛ با اشارات تمثیلی و میل مفرط به کنایه و استعاره و پرهیز از صراحت در بیان، و از سوي دیگر به یک نظام ذهنی برآمده از تلقی‌های دوگانه افلاطونی در رویارویی مستمر منطق و احساس، واقعی و خیالی، عینی و ذهنی و مردانه و زنانه اشاره داشته که در کار مسلمیان در مواجهه فاجعه و زیبایی، آرامش و بحران، و عشق و خشونت نمود یافته است. این پارادوکس‌های مفهومی به گستره فرم و ترکیب هم نفوذ کرده و مجموعه‌ای از تضادها و کشمکش‌های بصری را باعث شده است.
در این آثار نیز حالت محزون و اندوهگین با وجه جنسیتی زنانه درهم آمیخته، در حالی که تمامی فیگورهای دیگری که در این ترکیب‌ها پدیدار می‌شوند، مرد هستند و به دور از حس اندوه. روشن است که مردان در این تاریخ پرمصیبت، نقش آنتاگونیست را ایفا می‌کنند و زنان همچون شاهدانی مغموم، در مقام پروتاگونیست ظاهر می‌شوند.
جهان تصویری مسلمیان چند‌لایه و به‌دور از یکپارچگی در سبک و روش است، گو اینکه به اغتشاش و هرج‌ومرج بصری نیز نمی‌انجامد؛ یک نقاشی ترکیبی با اجرای نسبتاً دقیق فیگورها و پرداخت واقع‌گرایانه پرتره‌ها در کنار ضربه قلم‌های کنشی و حتی چکاندن هیجانی رنگ به روی بوم در فضایی کاملاً انتزاعی.
