ایرج اسکندری در مجموعه آیینه‌ها مسیری را که از نقاشی فیگوراتیو روایی به سمت انتزاع و کمینه‌گرایی در فرم و رنگ طی کرده به نمایش می‌گذارد. او که همواره در پی نمایش مفاهیم قدسی و عرفانی در آثارش بوده، در این مجموعه با الهام از هنر اسلامی شرقی، از فیگور و امر محسوس گذر کرده و در ساختاری هندسی سعی در نمایش عالم مثال دارد.
تابلوی پیش‌رو از مجموعه «عقل سرخ» که به وضوح به اثری با همین عنوان از شیخ اشراق، شهاب‌الدین سهروردی اشاره دارد، از آثار متأخر مجموعه آیینه‌هاست. آیینه که در عرفان و هنر اسلامی به عنوان بازتاب‌دهنده نور شناخته شده، در این تابلو بیانی تازه و امروزی یافته است. مخاطب در مواجهه با اين اثر وجهی تكه‌تكه از صورت خود را می‌بيند که در حقيقت یک پيكره است. سهروردی نیز در «عقل سرخ» در روایتی از داستان تمثیلی سيمرغ از سی مرغ سخن می‌گوید كه یک تن واحد را ساخته‌اند.
استفاده از آیینه‌های کوچک که در مرکز تصویر دایره‌ای را ساخته‌اند و تداعی‌کننده خورشیدی درخشان است، همراه با رنگ قرمز و خطوطی برجسته، ترکیبی ناب از نور و رنگ را در معرض دید قرار می‌دهد. آیینه به عنوان بازتاب‌دهنده نور جایگاهی والا در هنر اسلامی دارد و ترکیب آن با مفاهیم هنر نوگرا همواره دغدغه هنرمندان معاصر و ایرج اسکندری بوده است.
