علی ندایی یکی از برجسته‌ترین استادان طراحی معاصر ایران است. دغدغه و توجه دائمی او به امر طراحی، به نقاشی‌هایش نیز کیفیتی طراحانه بخشیده و حرکت اکسپرسیو خطوط بر رنگ و بافت و سطوح برتری می‌یابد. با این وجود مسئله ندایی در نقاشی، روایتگری نیز است. بیش از دو دهه است که انسان، تاریخ و اسطوره مضمون اصلی نقاشی‌های او هستند، اما او روایت خود را از اسطوره‌ها و قصه‌ها ارایه می‌کند. شخصیت‌های آن‌ها نقش‌آفرینان آثارش هستند. با این وجود، ندایی قصه خود را از شاهنامه یا اسطوره‌های جهانی تعریف می‌کند. در نقاشی‌های او ممکن است سهراب هرگز نمیرد و یا رستم بارها سرزنش شود.
اثر حاضر برگرفته از اسطوره یونانی شهر تروا و نبرد هکتور و آشیل است. این قصه در طول تاریخ دستمایه آثار بسیاری از نقاشان، مجسمه‌سازان، نویسندگان و بعدتر فیلم‌سازان بوده است. هومر در قرن هشتم قبل از میلاد، در منظومه حماسی «ایلیاد» به همین اسطوره پرداخته است. ندایی در اثر حاضر با عنوان «تنها مردگان پایان جنگ را دیده‌اند» که جمله‌ای از افلاطون است به روایت شخصی خود از اسطوره هکتور و آشیل و نبرد تروا پرداخته است.
