یک نقاشی دیواریِ پُر حاشیه و احتمالاً اعتراض‌آمیز، نخستین واکنش و تعبیری است که با دیدن این اثر گرافيتی مهدی سحابی به ذهن بیننده خطور می‌کند. او بوم نقاشی را به مثابه بخشی از دیوارهای یک شهر، به نمایش نشانه‌های اجتماعی و فرهنگی جامعه معاصر اختصاص داده است. اثر حاضر بیش از اینکه دیوارنگاره‌های رسمی شهری را نمایندگی کند، گرافیتی‌های پُر بیان و مهیج حاشیه شهرها یا به عبارتی دیگر، نقاشی دیواری غیررسمی را به یاد می‌آورد. علاوه بر اینکه زمینه اثر با رنگ اکریلیک پوشانده شده، نوشته‌هایی با اسپری و مداد، همچون یادگاری‌نویسی‌های نقش‌بسته بر در و دیوار شهر و فضاهای عمومی، نقاشی را بیشتر به فضایی غیررسمی و معترض نزدیک می‌کند. در بخش‌هایی از اثر چهره‌های سیاسی، اجتماعی و یا هنری، و حتی چهره خود هنرمند دیده می‌شود. هنرمند در جایی با مغلطه‌سازی مفاهیم و انگاره‌های بدیهی به اثر خود وجهی طنزآمیز نیز می‌بخشد.
مهدی سحابی در این اثر با بهره از نشانه‌های تصویری و کلامی، تلفیق متن و تصویر، استفاده از رنگ‌های شبه‌صنعتی و تأثیر نامتعارف اسپری، ترکیب مواد، خراش‌های نازک بر سطح اثر، ارجاع برجسته و آشکار به گفتمان‌های سیاسی- اجتماعی سده اخیر و در نهایت خارج کردن اثر از بیان جدی و کلاسیک نشان می‌دهد که بی‌تأثیر از هنر پست‌مدرن نبوده است.
