کامران یوسف‌زاده هنرمند مطرح ایرانی که با نام مستعار «وای زی کامی» در فضای هنری امریکا (نیویورک) شناخته می‌شود، دوره‌های کاری متفاوتی را تجربه کرده است. دو مجموعه «گنبدها و دست‌های نمازگزاران» و «عبادت‌های بی‌پایان» که اثر حاضر مهمترین تابلو از دستاوردهای هنرمند و از همین دوره به حساب می‌آید، بر اساس نگاهی ژرف به ارتباط انسان و خاطراتش از جهان پیرامون و تأثیر مذاهب در تعالی روح انسانی شکل گرفته است. در این زمینه هنرمند می‌کوشد تا مفهومی آسمانی را از چشم‌اندازی تازه پیش روی مخاطب قرار دهد و تأثیر عمیقی را که از معماری دنیای شرق و به‌خصوص جهان اسلام گرفته، با بیانی معاصر به نمایش بگذارد.
در تابلوی حاضر، وای زی کامی در تلاش برای ایجاد پلی میان مفهوم و ساختاری مشابه بین فرم گنبدها با چیدمانی مرکزگرا از آجر و چهره انسان‌هاست. هرچند شاید این موضوع از منظری دیگر ظاهری دور از هم داشته باشند – یکی کاملاً انتزاعی و تکرارشونده و دیگری فیگوراتیو – اما این مسئله واجد شرایطی مشابه و احساسی هماهنگ است. آن زمانی است که مخاطب در مقابل تابلوهای بزرگ رنگارنگی از پرتره‌های این هنرمند قرار می‌گیرد. آن چنان که از نمای نزدیک تابلوهای کامران یوسف‌زاده شدیداً آثاری انتزاعی هستند، اما وقتی از آن‌ها عکاسی یا با فاصله زیادی به آن‌ها نگاه شود آثار بیش از هر زمان فیگوراتیو به‌نظر می‌رسند.
این خاصیت یا همان مفهومی است که دقیقاً در مواجهه با معماری ایرانی – اسلامی و به‌ویژه آجرکاری گنبدخانه‌ها در بناهای مذهبی و تاریخی به چشم می‌آید. یوسف‌زاده در این تابلو و مجموعه گنبد‌هایش در پی خلق همین تصویر رازآلود و شگفت‌انگیز از آجرکاری و کاشیکاری‌های گنبدهاست که چنین تجربه و دیدگاه بصری را به بیننده گوشزد می‌کند. در این‌جا استفاده از سطح وسیع و یکدست به رنگ آبی یادآور آثار نقاشان مینیمالیست نیز هست. در همین راستاست که نور و رنگ نیز نقشی اساسی در آثار هنرمند بازی می‌کنند و به دلیل ترکیب‌بندی و ابعاد بزرگ تابلوهای وای زی کامی، آثار او تأثیر شدید و احساسی خاصی بر بینندگان آن می‌گذارد.
گنبد آبی، آشناترین روایت هنرمند از میان مجموعه گنبدهاست که نشان‌دهنده گرایش همه‌چیز به اصل و منشاء خود و به تعبیری عارفانه، تمثیلی از حضور نور الهی در کالبد هنر و مرکز معماری دنیای شرق است و همواره در کانون تفکرات فلسفی شرق و بیشتر مذاهب باستانی نیز قرار دارد. این تابلو تأکیدی بر مضمونی آشنا از وحدت در کثرت و کثرت در وحدت است که سده‌هاست کهن‌الگوی هنر و تزیینات معماری ایرانی است و اکنون به‌دست هنرمندی با دغدغه‌هایی معاصر در تجربه زندگی در غرب صورتی تازه یافته است. در اثر حاضر هر قطعه کوچک کاشی‌های آبی که به صورت کلاژ برچسب‌ها بر روی زمینه اخرایی بوم شکل گرفته، بازتاب‌دهنده حضور همیشگی اندیشه‌های عرفانی در هندسه موجود در هنر و معماری ایرانی اسلامی است.
دستمایه هنرمند همان چیدمان‌های تکرارشونده و ذکرگونه آجرها و کاشی‌های مستطیل‌شکل گنبدهای مدور ایرانی است که در نهایت و بالاترین مرتبه به یک آجر ختم می‌شود.
تا به امروز آثارکامران یوسف‌زاده در مهمترین موزه‌ها، گالری‌ها و بینال‌های بین‌المللی (همچون بینال ونیز) به نمایش درآمده و نمایشگاهای قبلی او در گالری پارسول یونیت در لندن (۲۰۰۸) و نمایشگاه انفرادی‌اش در سال 2015 در گالری گاگوسیان نیویورک که یکی از معتبرترین گالری‌های جهان است، مورد توجه شناخته‌شده‌ترین منتقدان و مجموعه‌داران هنر معاصر جهان قرار گرفته است.
