اسیدآمینه‌های وحید چمانی مانند جریان به هم پیوسته‌ای در هر دوره شکل جدیدی به خود می‌گیرند. انتخاب عنوان اسیدآمینه به واسطه تضادی که در مفهوم و فرم ظاهری آن وجود دارد، قرابت زیادی با محتوای آثار وی یافته است. واژه اسید مفهوم اضمحلال و نابودی را به ذهن متبادر می‌سازد و آمینه پروتئینی است که موجودات زنده بر اساس آن موجودیت می‌یابند. اسیدهای آمینه پایه شکل‌گیری تمام موجودات زنده محسوب می‌شوند و به همین دلیل با آن‌چه در فضای سوررئال و توهمی آثار این هنرمند اتفاق می‌افتد، همخوانی دارند. در این مجموعه سوژه‌ها به خودی خود هویت می‌یابند و در بافت پسزمینه جای می‌گیرند.
اثر حاضر که از آثار متأخر هنرمند است و به مجموعه اسیدآمینه‌ها تعلق دارد، صحنه‌ای از «گرفت‌وگیر» را به نمایش می‌گذارد که در عین آشنایی، صحنه‌ای خیال‌انگیز و غریب از نبرد دو جانور عجیب و ناشناخته است. گرفت‌وگیر از جمله موضوعات قابل توجه در دوره‌های مختلف هنر ایران بوده و در ادوار مختلف به طرق گوناگون در هنر متجلی شده است. چمانی با مطالعه زیاد روی فیگور حیوانات و به‌کارگیری عنصر خیال به سبکی شخصی در ترکیب موجودات و خلق گونه‌ای از عجایب‌المخلوقات دست‌یافته که در نگاه اول عجیب به نظر نمی‌رسند، اما به محض تلاش برای کشف هویت آن‌ها وجه گروتسک‌شان نمایان می‌شود. به این ترتیب وی با خلق فضایی سوررئالیستی با بیانی نمادین به بازنمایی خوی حیوانی در قالب تصویر پرداخته و صحنه‌هایی از برهنگی غریزه جانوری را بر گستره بوم به تصویر کشیده است. آن‌چه به این صحنه جنبه استعاری می‌بخشد و رد پای بشریت را در آن آشکار می‌کند، پرداختن به تزییناتی متأثر از نقاشی‌های دوره قاجار است، که در بدن جانوران به صورت زیورآلات کار شده و بر جنبه سوررئال اثر افزوده که می‌تواند اشاره‌ای باشد به بروز خوی حیوانی در انسان‌ها؛ آن‌جا که زیور تنها تلاشی مذبوحانه برای زیبا جلوه دادن روی نازیبای سبعیت است.
