محمدحسن افشار ارومی، نقاش کر و لالی بود که با سختکوشی توانست بر این ضعف خود غلبه کند و به دربار فتحعلی‌شاه راه یابد و در دربار محمدشاه و ناصرالدین‌شاه نیز در کسوت نقاش حاضر باشد. او در فاصله سال‌های ۱۲۳۴ تا ۱۲۷۹ ه. ق فعال بود. در طول این زمان طولانی سبک نقاشی او از حالت سنتی دوره فتحعلی‌شاه با استفاده از پرسپکتیو، برجسته‌نمایی و حجم‌پردازی به سبک خلاقانه‌تری تحول یافت.

محمدحسن افشار ارومی به دلیل حضور در دربار تکچهره‌های زیادی از شاه و اطرافیانش تهیه کرد. مانند پرتره محمدشاه در ۱۲۵۳ ه. ق موجود در موزه لوور و پرتره ناصرالدین‌شاه قاجار در ۱۲۷۱ ه. ق.

در این نقاشی نیز چهره یکی از درباریان قاجاری به تصویر کشیده شده است. طبق نوشته افشار در بالای نقاشی «صورت میرزا عبدالله پسر مرحمت‌پناه حاجی میرزا محمد وزیر تبریز» است. این یادداشت در دو سوی بالای نقاشی تکرار شده است. مانند سایر آثار افشار، چهره سوژه با ظرافت اجرا شده و لباس نیز به دقت رنگ‌گذاری شده است. این نقاشی به خوبی شیوه نقاشی‌های آبرنگی افشار را به نمایش می‌گذارد.

قاب نفیس منقوش و تزیین‌شده این اثر نیز حائز اهمیت است. در قسمت بالای قاب تصویر یک زن لمیده و چند پرنده در سه دایره مزین کشیده شده است. دور تا دور قاب غزلی از حافظ داخل کتیبه‌های مزین و مرصع کشیده و فضاهای بین آن‌ها هم با نقوش مختلف پر شده است. به نظر می‌رسد این قاب در اصل برای نقاشی دیگری تهیه شده باشد.