توکل اسماعیلی، «مش اسماعیل» مجسمه‌ساز خودآموخته‌ای بود که از سال ۱۳۴۲ مجسمه‌سازی را در کارگاه دانشکده هنرهای زیبا آغاز کرد. وی در بیشتر آثارش همانند اثر حاضر با استفاده از تکه‌های ورق آهن، مفتول و قطعات دور ریز، با شیوه خاص خود در جوشکاری فیگورهایی جذاب با ساختاری یکدست خلق کرده که بسیار مورد توجه مجموعه‌داران قرار گرفته است. شاخص‌ترین آثار او را مجموعه بزها شکل می‌دهند. اغراق در فرم کلی پیکره‌ها و بیان موجز، آن‌ها را از طبیعت‌گرایی محض دور کرده و جلوه‌ای اکسپرسیو به آن‌ها بخشیده است. تجسم مش اسماعیل از پیکره بزها ناشی از ارتباط ناخودآگاه او با هنر قدیمی ایران است. در اثر حاضر هنرمند توانسته با کنار هم قرار دادن مفتول‌های آهنی، حجم کلی پیکره را بسازد و با استفاده از جوشکاری ریتمی موزون بیافریند. نحوه استفاده از مفتول‌ها برای ایجاد بافت شیوه‌های منحصربه‌فرد آثار مش اسماعیل است که مهارت وی در استفاده از ابزار را به نمایش می‌گذارد و ضمناً نشانگر تسلط وی بر ارزش‌های بصری همچون بافت، ریتم و تکرار است.
