شمایل‌نگاری ائمه (ع) از انواع مرسوم نقاشی در دوره قاجار، هم مورد توجه دربار و طبقه حاکم و هم عامه مردم بود. در شمایل حاضر به سنت شمایل‌نگاران قاجاری امام علی (ع) با شمشیر ذوالفقار در دست در وسط و دو فرزندش امام حسن و امام حسین (ع) در دو سوی او کشیده شده‌اند. امام حسن (ع) لباسی سبز پوشیده و کتابی در دست دارد. امام حسین (ع) نیز به نشانه شهادتش لباس سرخ به تن دارد. سلمان فارسی با دستاری ایرانی، محاسنی انبوه و سفید و عصایی به دست در سمت راست بالای امام حسین (ع) و قنبر غلام‌ سیه‌چهره امام علی (ع) در سمت چپ ایستاده‌اند. سفیدی و سیاهی این دو چهره تضاد قابل توجهی در تصویر ایجاد کرده است.

سه فرشته مقرب یعنی جبرئیل و میکائیل و اسرافیل به صورت بالدار به تصویر کشیده شده‌اند که آشکارا اقتباس از نقاشی فرنگی است. بالای تصویر فرشتگان عبارت معروف «لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار»‌ به خط طلایی نوشته شده است. زیرانداز امام، پوستین سیاهی است که نشانه تعلق نقاش به صوفیان نعمت‌اللهی است. این پوستین روی حصیری بافته از درخت نخل انداخته شده که خود نشانه زهد و وارستگی امام علی (ع) است.

علی نقاش یکی از پنج فرزند محمدابراهیم نقاش‌باشی نعمت‌اللهی این شمایل را به سبک و سیاق نقاشی‌های پدرش بر بومی بزرگ در سال ۱۳۴۵ ه. ق در اصفهان کشیده است. در این شمایل رنگ‌ها و شیوه ساخت‌وساز کیفیت خاصی دارد و صورت‌ها هم با دقت و ظرافت ویژه‌ای ساخته شده‌اند.