محمدحسین شیرازی یکی از چیره‌دست‌ترین خوشنویسان خط نستعلیق بود که در دربار ناصرالدین‌شاه کار می‌کرد و در سال ۱۲۷۸ ه. ق از سوی او به کاتب‌السلطان ملقب شد. چون شیرازی، کاتب دربار بود، بیشترین آثار او در کتابخانه سلطنتی قاجار نگهداری می‌شد و اکنون نیز در مجموعه کاخ گلستان موجود است؛ از آن‌جمله نسخه‌هایی از کتاب‌های مشهور و مهمی مانند مثنوی معنوی، دیوان حافظ، گلستان سعدی و کلیله و دمنه که به دستور ناصرالدین‌شاه کتابت کرد. کتابت‌های شیرازی از لحاظ تناسب و یکدستی در زمره بهترین آثار کتابتی به خط نستعلیق به شمار می‌رود. آثار شیرازی بین سال‌های ۱۲۷۰ تا ۱۳۱۶ ه. ق پدید آمده‌اند.

مکتب ادبی بازگشت، در دوره قاجار مدعی بود که برای شعر اصیل باید به سرچشمه‌های شعر فارسی روی آورد. این رویکرد سبب شد، کتابت اشعار شعرای قرون چهارم تا ششم هجری در این دوره رونق بگیرد. کتابت دیوان رودکی – پدر شعر فارسی – از سوی کاتب دربار ناصرالدین‌شاه نیز در همین فضا انجام شده است.

چهار صفحه اول و صفحه آخر نسخه به صورت کامل با نقوش اسلیمی و ختایی زرین تزیین شده و در این صفحات فضای خالی بین سطرها با طلا پر شده است. بقیه صفحات نیز با سه ردیف طلا و یک ردیف رنگ آبی جدول‌کشی‌ شده است.

جلد لاکی روغنی، با نقش انواع گل‌ها و گیاهان زرین که در بوم سبز کشیده شده، مزین شده است. حاشیه دور جلد نیز شامل نقوش طلایی در زمینه مشکی است. جلد اگرچه امضا ندارد، اما بسیار شبیه به کارهای آقا لطفعلی صورتگر شیرازی است. این نسخه ۳۱ برگ و هر صفحه ۱۵ سطر دارد.