میر حسین خوشنویس‌باشی در زمره خوشنویسان درجه یک خط نستعلیق است. او به دستور ناصرالدین‌شاه معلم خوشنویسی ولیعهد یعنی مظفرالدین‌شاه قاجار شد و همراه با او به تبریز رفت و به همین مناسبت لقب خوشنویس‌باشی گرفت. لقب «حسین تُرک» نیز یادگار ایام اقامت او در تبریز است. نوشتن سیاه‌قلم به خط درشت، نشانه قوت و قدرت خوشنویس است. هنر خاص خوشنویس‌باشی، کتابت قطعات به خط درشت بود و سیاه‌مشق‌های درشت او در میان سایر خوشنویسان کم‌نظیر است. سیاه‌مشق حاضر از لحاظ تکنیک و اجرا یکی از آثار با عیار بالای میرحسین خوشنویس‌باشی است که با مرکب مشکی در زمینه کرم رنگ نوشته شده است. متن قطعه شامل دو بخش است: یک مصرع از سروده‌های محتشم کاشانی: «این چه شمعیست که جان‌ها همه پروانه اوست» و عبارت «زنجیر عدل تست شهنشاه کامکار».

تذهیب این قطعه احتمالاً کار یکی از افراد خانواده آقا یوسف مذهب‌باشی است که معمولاً قطعات میر حسین را تزیین می‌کردند. متن با نقوش ابری و دندان‌موشی با زمینه طلایی و گل‌های متنوع ختایی تذهیب شده است. بین خطوط شاخ و برگ‌های ختایی با طلا اجرا و قلمگیری شده است. در حاشیه دو تسمه با چند ردیف جدول به رنگ‌های طلایی و لاجوردی و سفید کشیده شده که یکی با نقوش اسلیمی و دیگری با نقوش ختایی مزین شده‌اند. حاشیه اثر هم با شاخ و برگ‌های ختایی بداهه با طلا روی کاغذ آبی اجرا شده است.