امضاء: «حسین طاهرزاده بهزاد 1333 استانبول» (پایین راست)
آبرنگ روی مقوا
100×70 سانتی‌متر
تاریخ اثر: 1333

حسین طاهرزاده بهزاد را باید نقطه عطفی در نگارگری سده اخیر در نظر گرفت، چرا که با دستاوردهای او جریان چند سده نگارگری ایرانی، به مرحله­‌ی جدیدی وارد می­‌شود. دستاوردهایی چون ترکیب­‌بندی­‌های تازه، موضوعات نو و اسلوبی متفاوت نسبت به قدما که در اثر پیش‌­رو نیز به خوبی دیده می­‌شود. بهزاد در این اثر با انتخاب یک ترکیب­‌بندی افقی، ترکیب­‌بندی عمودی متعارف نقاشان قدیم را که همسو با اسلوب کتاب­‌آرایی بوده، پشت سر می­‌نهد. در واقع استقلال نقاشی از نسبتی که با نسخه­‌های خطی داشته، موجب این ترکیب­‌بندی جديد شده که بر خلاف گذشته، نگارگری را خارج از کتاب و در یک قالب هنری مستقل مطرح می­‌کند. اين تحولي است بنيادين كه راه را براي ورود به نقاشي در تعريف جديد و مشابه الگوهاي غربي آن هموار ساخته و حسين طاهرزاده بهزاد نقشي بسيار تاريخي را در اين روند ايفا كرده است.
توانایی­‌های مختلف بهزاد در این اثر، همچون چهره­‌سازی، برقراری توازن در تناسبات رنگی، قلم­‌گیری و نیز طراحی نقوش اسلیمی، به خوبی مشهود است. علاوه بر این‌ها، نقش­‌اندازی فرشی پر جلال بر زمینه و نیز همراهی ابیاتی چند به نستعلیق، بر حلاوت اثر افزوده است. نگاه نقاش به پرسپکتیو، نگاهی بینابینی است، یعنی نه چون قدما از پرداختن به آن طفره می­‌رود و نه چون نقاشان طبیعت­‌گرا نگاهی کامل به پرسپکتیو دارد. او در این اثر از طیف کاملی از رنگ­‌های سرد و گرم بهره برده و اینچنین توانایی خود در استفاده از یک پالت رنگ پر تنوع را نشان می­‌دهد. کاربست تونالیته در رنگ­‌آمیزی اثر نیز یکی دیگر از تفاوت­‌های مهم کار طاهرزاده بهزاد با نگارگران پیشین خود است که عمدتاً رنگ­‌های تخت را ترجیح می­‌داده‌اند.
اثر حاضر که در دوره اقامت نقاش در استانبول کشیده شده، از دیدار حافظ و شاه شجاع حکایت دارد. در حالی که شاه بر سریر نشسته، زندانیان زنجیرشده در سمت چپ پشت او ایستاده‌اند و زنان خنیاگر در جلوی پرده می‌نوازند. حافظ به نقل و شعرخوانی مشغول است.
«شاه شجاع»، پسر امیر مبارزالدین محمد مظفری از 760 تا 786 هجری قمری سلطنت کرد. حافظ در سال‌های آغازين سلطنتش با او رابطه‌ای نیکو داشت و در غزل‌های متعددی به صراحت یا اشاره او را مدح کرده است. یکی از مشهورترین آن‌ها غزلی است که با مطلع «سحر ز هاتف غیبم رسید مژده به گوش/ که دور شاه شجاع است می دلیر بنوش» شروع می‌شود. طاهرزاده بهزاد همین غزل را در اثر خود حاشیه‌نویسی کرده است.