مواجهه با سازه‌های سهند حسامیان، رویارویی با عالمی ناشناخته اما یادآشناست. در جهان مجسمه‌های او مرز میان گذشته و آینده، درون و برون، سطح و فضا، معماری و تزیین برداشته می‌شود و در پیامد این همه یکی‌انگاری، هنری شکل می‌گیرد که تعامل ذهن و ادراک را توأمان طلب می‌کند. هرچند بن‌مایه آثار حسامیان ریشه در معماری ایرانی-اسلامی دارد، اما نوع برخورد او با این فضاسازی مقدس، برای مخاطب امروزی به گونه‌ای است که در آن اثری از کهنه‌گرایی و یا تکرار دستاوردهای پیشینیان دیده نمی‌شود و بالعکس شکوه سازه‌های مینیمالیستی در دوران معاصر را در کنار بهره‌گیری از قدرت صنعتی امروز تداعی می‌کند.
آثار سهند حسامیان به کشف مسیرهای معاصر مجسمه‌سازی می‌پردازد. آثار او که عمدتاً کارهایی تعاملی‌اند، علوم و هندسه را به جوهره انتزاعی معنویت مرتبط می‌کنند که تلاشی بازتابانه برای کشف طبیعت رمزگونه فرهنگ ایرانی از طریق شکافتن فرم معماری آن است. در بسیاری از موارد این رابطه نزدیک از این هم فراتر رفته و دیگر تنها بازتاب و تکرار فرم‌ها نیست، بلکه از عنوان اثر تأثیر گرفته و توضیحی مختصر آن را همراهی می‌کند.
اثر حاضر با عنوان «سمت پنهان» به نیمکره‌ای از ماه اشاره دارد که به طور دایمی از کره زمین روی‌گردان است.
نوع برخورد هنرمند با فرم‌های هندسی سبب می‌شود اثر به شدت پویا و فضامدار باشند به طوری که مخاطب را به حرکت در پیرامون و تماشای زوایا و وجوه مختلف آن وامی‌دارد. بدین‌سان این اثر تعاملی فضا را به چالش کشیده و در مواجهه با مخاطب از فرمی مجرد، خشک و بسته فراتر می‌رود.
نکته حائز اهمیت مسئله موقعیت اثر نسبت به زمین است. این مجسمه برخلاف فرم کلاسیک و آشنای مجسمه، روی پایه نصب نشده و در فضا رها شده و با زمین به تعادل می‌رسد. در این تغییر جایگاه از تکرار فرمالیستی یک فرم سنتی فاصله گرفته و به سمت مفهومی نو حرکت می‌کند.