نقاشی‌های فریده لاشایی در نگاه نخست، تصاویری آبستره هستند که به شیوه‌ای اکسپرسیونیستی فرم، رنگ و خطوطی برآمده از هیجانات آنی را به نمایش می‌گذارند. با این حال نمی‌توان این آثار را انتزاع محض دانست؛ همانند آن‌چه در اثر پیش رو دیده می‌شود، این نقاشی‌ها بیانی از طبیعت را در دل خود دارند که به واسطه حذف جزییات و کلیت‌نگاری، بیش از آن‌که فرم را به نمایش بگذارند، روح طبیعت را بازنمایی می‌کنند. در این نقاشی، تنه درختان سترگ بخش اعظم اثر را پوشانده، با وجود لکه‌ای از آسمان آبی در میانه بالا با رنگ ملایم مشخص است. بر روی زمین و در سمت چپ، در میان بوته‌های درهم‌فرورفته، سه انار سرخ رنگ نمایان است. میان رنگ سرخ و اخرایی حاکم بر عناصر تابلو، رابطه‌ای معنایی برقرار است. رویکرد معناشناسانه و نمادگرایانه به طبیعت و پیوند آن با مام زمین توسط ادگار بولر، منتقد هنری نیز مورد توجه قرار گرفته است. او درباره نقاشی تنه‌درختان این بانوی هنرمند می‌نویسد: «درخت تا حال یکی از مایه‌های بسیار گویا در آثار فریده لاشایی بوده است. درخت بیانگر ترکیبی است از آسمان، زمین و آب. به معنای زندگی پویاست در مقابل زندگی ساکنِ سنگ. درخت نمادی است از عنصر زنانگی، بیانگر جنبه تغذیه‌کننده، حمایت‌کننده و پناه‌دهنده زمین به عنوان بزرگ مادر و تجسم قدرت پایان‌ناپذیر و بارآور آب»[1].
دایره رنگی نقاشی‌های درختان لاشایی غالباً محدود و دربردارنده تونالیته‌های گرمی چون اخرایی، سیاه، نارنجی و قهوه‌ای است که به صورتی ماهرانه در کنار هم چیده شده و هارمونی خوشایندی را شکل می‌هند. از آن‌جا که رنگ غالب در این تابلوها، قهوه‌ای سوخته با بافتی خشک و چوب‌مانند است، درخت را همچون نمادی تصویری در می‌آورد که سال‌ها ذهن هنرمند را به خود مشغول داشته و بیان حالات، احساسات، احوال و افکار او را ممکن می‌کند. این ممارست در تکرار، تجسم نمادین را بیانی مفهومی می‌بخشد که با ثبات، تاب‌آوری، قدمت، اصالت، بخشندگی و حمایتگری در ارتباط است. خطوط به صورتی ناخوانا و جسورانه ترسیم می‌شوند. لکه‌های رنگی گاه بخش برزگی از تابلو را در برمی‌گیرند، اما در میان این سطوح و خطوط لجام‌گسیخته، فضاهای خالی به درستی حفظ شده و چشم را برای درک حجم خط ورنگ آماده می‌کند. این آثار با رویکردی شاعرانه در ستایش طبیعت و شکوه هستی نقاشی شده‌اند، از این‌رو تحسین‌برانگیز و شورانگیزند. شیوه و نوع رنگ‌گذاری لاشایی سریع و آنی و برآمده از حس لحظه است.
[1] . بولر، ادگار (1369). جهان تصویری فریده لاشایی، ترجمه چنگیز پهلوان، مجله کلک، ص 155.
