امضا: «سمیرا 94 2016 3/3» (پشت اثر)
چاپ دیجیتال، آیینه و اکریلیک روی چوب
پنج‌لته‌ای، در مجموع 310×110 سانتیمتر
تاریخ اثر: 1394
شماره 3 از تعداد 3 نسخه
پیشینه:
این اثر در سال 1395 در ششمین حراج تهران ارایه شده است.

مضمون اصلی آثار سمیرا علیخانزاده، جابه‌جایی میان هنر و واقعیت و سرگردانی در میان رویا و معرفت است كه موجب حیرت و بازنگری در خویشتن بیننده می‌شود. آن‌چه او در كلاژهای عكس و آیینه نشان می‌دهد، نه فقط جریان گذر زمان بر صاحب عكس، بلکه سفر مخاطب نیز است. شخصیت زن در آثار وی با همه جوانی و شادابی‌اش در تمامی آیینه‌ها، در زمان پیش نرفته، پا به سن نگذاشته و نمرده است، آن‌گونه که برای بیننده اتفاق خواهد افتاد.

در اثر پیش رو، تصویر زن سه بار تکرار شده است. در یکی تصویر مبهمی از صورت او دیده می‌شود، در دیگری صورت به کلی زیر ابر پنهان شده و در تصویر میانی آیینه‌ها جای صورت او را گرفته‌اند. عدم نمایش چشمان، به عنوان مهم‌ترین عنصر هویت بخشِ چهره و استفاده از آیینه باعث می‌شود بیینده چشمان خود را در تصویر دیده و اثر در همراهی با مخاطب شکل گرفته و معنا پیدا می‌کند. در پروسه مواجهه مخاطب با اثر و به واسطه این نمایش سه‌گانه، امر آشنا به ناآشنا بدل می‌شود. مخاطب با دیدن عکس چهره زن ایرانی جوان که نوید آینده‌ای نو و مترقی را می‌دهد، قرابت معنایی می‌یابد. گذشته با حال پیوند پیدا کرده و بیننده در هم‌نشینی تصویرِ از دست‌رفته، با حقیقت عدم ماندگاری و جاودانگی خود مواجه می‌شود. اثر دریچه‌ای می‌شود برای سفر و واکاوی رویای باقی‌مانده در حافظه که گاه محو و نامفهوم می‌نماید.