نقاشی‌های کوروش شیشه‌گران تصویری درهم‌تنیده با زیبایی‌شناسی سیال از همنشینی خط و رنگ را به نمایش می‌گذارند. آثار او با نوعی خودانگیختگی و شور و انرژي سرشار را می‌توان در گستره هنر انتزاعی مورد تجزیه و تحلیل قرار داد. شیشه‌گران با تکیه بر دینامیسم نوارهای مواج و پیچان رنگی گاه پرتره‌ها و اشیا را نشان می‌دهد و گاه به مرز انتزاع کامل می‌رسد. او با تأکیدهای بصری و بازی‌های طنازانه در ترکیب‌بندی‌های آشنا تلاش می‌کند تا پیچیدگی‌های احساسی و روانی انسان جهان شرق را از منشور نگاهی مدرنیستی عبور دهد و اثری رها و آزاد را با معیارهای هنر مدرن جهان غرب به نمایش بگذارد.
اثر حاضر گویی برشی از یک تصویر بزرگتر است که حرکت سیال خطوط منحنی با انرژی و پویایی منحصربه‌فرد خود، بیننده را به فرارفتن از کادر نقاشی می‌خواند. شیشه‌گران از واگویی هرگونه روایت شخصی پرهیز می‌کند و با خلق موقعیتی انتزاعی و معناگریز، فقط سرنخ را به بیننده می‌سپارد تا روایت خود را در حلقه‌های درهم‌تنیده پیدا کند. همین خصوصیت تعاملی بودن در کارهای شیشه‌گران جایگاهی استثنایی را برای او و هنرش در تاریخ هنر مدرن و معاصر ایران و خاورمیانه به ارمغان آورده است.
در تابلوی پیش‌رو می‌توان ردپای کارهای گذشته او و همینطور شیفتگی‌اش به هنر گرافیک و خطوط سیال پوسترهای دهه پنجاه را مشاهده کرد، اما این‌جا رنگ‌ها با درخشش و کنتراست بیشتر در تعامل با پسزمینه سفید ترکیبی دراماتیک را به نمایش می‌گذارند.
در این فضای تصویری رنگارنگ، نقاش با تکیه بر خلق مارپیچ‌هایی ابدی، کلافی درهم‌تنیده را به تصویر می‌کشد که تداعی‌گر جنبش و حرکت یا از سوی دیگر پیچیدگی کار روزگار و زندگی است. شیشه‌گران همچون یک کیمیاگر، در تکاپویی سیال، بافتاری پیچیده و فاقد روح را به شکلی مسحورکننده متبلور می‌سازد و به آن زندگی می‌بخشد.
