محسن وزیری‌مقدم، در خلق آثار خود همواره رویکردی نوآورانه و خلاقانه داشته است. اثر «دختری در جنگل» که در سال 1337 خلق شده، نمونه‌ای از تلاش او برای ترکیب عناصر سنتی هنر ایرانی با دستاوردهای هنر مدرن چون کوبیسم اروپایی است. به لحاظ تاریخی این اثر یک سال قبل از آن پدید آمده که او دانشنامه خود را از آکادمی هنرهای زیبای رم دریافت کند. از این رو می‌توان این اثر را بازتابی از جریان‌های هنری مدرن آن زمان و تأثیرات فضای آموزشی و فرهنگی رم بر این هنرمند دانست.

هنرمند در خلق اثر، ترکیب‌بندی نقاشی را مبتنی بر الگوهای هندسی و پویایی خطوط و اشکال قرار داده است. نوع تقسیم‌بندی فضای نقاشی یادآور دستاوردهای هنر کوبیستی و انتزاعی است. نقاش با استفاده از سطوح متقاطع و رنگ‌های تیره و روشن، فضایی پر رمز و راز ایجاد کرده که همزمان حسی از عمق و انتزاع بصری را در ذهن بیننده ایجاد می‌کند. اگرچه سویه‌هایی از نگرش‌های کوبیستی در اثر حاضر است، اما وزیری‌مقدم اصول هنر کوبیستی را به طور کامل دنبال نکرده بلکه در عین وفاداری به طبیعت، تلاش کرده با ساده‌سازی و درهم فروبردن سطوح، فرم‌های خلاقانه و جدیدی را ایجاد کند که فارغ از موضوع بازنمایی طبیعت، انتزاعی هارمونیک و چشم‌نواز را شکل می‌دهد.

با این حال عنوان اثر، ذهن را از تصور کامل امر انتزاعی به سوی مفهوم سوق می‌دهد و به نوعی پیوند میان انسان و طبیعت اشاره دارد. این ارتباط در لابه‌لای اشکال هندسی و فضای پرپیچ‌وخم نقاشی مشهود است. رنگ‌ها، هرچند غالباً تیره هستند، در برخی نقاط با استفاده از رنگ‌های گرم و روشن نظیر زرد و قرمز، حس زندگی و حرکت را تداعی می‌کنند. این تضاد میان بخش‌های روشن و تاریک، نمودی از تعامل میان حضور انسانی (دختر) و طبیعت رازآلود (جنگل) نیز است که تجسم خلاقانه نقاش را خیال‌انگیز و وهم‌آلود نیز می‌نماید.

تأثیر دوران تحصیل وزیری‌مقدم در رم بر این اثر نیز شایان توجه است. فضای هنری ایتالیا در دهه 1950 میلادی، تحت‌تأثیر جنبش‌های مدرنیستی نظیر فوتوریسم، کوبیسم و انتزاع‌گرایی بود. وزیری‌مقدم در این فضا با آموختن اصول مدرنیسم و همچنین مواجهه با آثار هنرمندان برجسته بین‌المللی، توانست سبکی منحصر به‌فرد ایجاد کند که هم ریشه در سنت ایرانی دارد و هم نوگرایی غربی را بازتاب می‌دهد. استفاده از بافت‌های متنوع، ضربه‌قلم‌های استادانه و لایه‌های رنگی که به دقت روی هم قرار گرفته‌ و به نقاشی عمق و پویایی بخشیده‌اند، از دیگر موارد شایان توجه در اثر حاضر است.

هنرمند فضاهای مختلف از جنگل و دختر را به سطوح متکثری تبدیل کرده و با ایجاد تعادل رنگی و فرم‌های متوازن عمودی و افقی، هارمونی و تعادلی زیبا را شکل داده که موضوع نقاشی، اعم از جنگل و سوژه دختر را به امری حاشیه‌ای بدل کرده و رویکرد فرمالیستی را به عنوان یکی از اصول هنر مدرنیستی بازتاب می‌دهد. در عین‌حال استفاده از بافت‌های متنوع و اشکال گل‌ها و برگ‌ها، یادآور نگاه تزیینی در هنر سنتی ایران اعم از فرش و کاشی‌کاری نیز است که می‌توان آن را تأثیر انباشت خاطره در ذهن هنرمند دانست.