امضاء: «چلیپا» (پایین راست)
رنگ‌روغن روی بوم
188×165 سانتیمتر
تاریخ اثر: 1399

کاظم چلیپا در خلال چهار دهه آفرینش هنری، به نمایش روح ملت ایران در سال‌های طوفانی تاریخ و سرنوشت در آثارش پرداخته است. نقاشی‌های وی برآمده از اندیشه‌ها، عقاید سیاسی و آرمان‌گرایی او هستند. آثار متأخر وی عاری از فیگورهای انسانی‌اند و با بیانی نمادین بار معنایی خود را به نمایش می‌گذارند.

اثر حاضر نیز از جمله نقاشی‌های متأخر اوست که در آن هنرمند، درختی خشکیده و سالمند که بر زمین افتاده را به تصویر کشیده که در جهتی اریب کادر را به دونیمه تقسیم می‌کند و به واسطه نورپردازی خاص و پرداختن به جزییات بر حضور آن تأکید می‌ورزد. نور زرد رنگی که بر شاخه‌های خشکیده درخت تابیده از کسالت کهنگی و ممات آن کاسته و فرم تنه درخت به سان پیکره نیمه‌جانی که مرگ خود را نپذیرفته و می‌خواهد به سختی از زمین بلند شود، بارقه‌های امید را یادآور می‌شود و به آن حیات می‌بخشد. فضای پس‌زمینه تابلو منظره‌ای امپرسیونیستی است که وضوح چندانی ندارد، اما سوژه اصلی با دقت بیشتری پرداخت شده و به واقع‌گرایی وفادار مانده است. جهت شیارهایی که با دقت روی تنه درخت اجرا شده با جهت ضربه‌قلم‌هایی که پس‌زمینه را شکل داده‌اند در کنار تیرگی و روشنی، نوعی کنتراست در تابلو ایجاد کرده که تمام توجه مخاطب را به خود معطوف می‌کند.