شهریار احمدی، تجسم‌بخش فضایی کاملاً ایرانی است که به خوبی با دنیای هنر معاصر پیوند یافته است. او در جستجوی تاریخی و سبک‌شناختی، توانسته به شکلی هوشمندانه، میان ادبیات عرفانی ایرانی، نگارگری بومی و زبان هنری آبستره اکسپرسیونیستی، ارتباط بر قرار ساخته و سبکی را پدید آورد که شاید بتوان گفت که نشان‌دهنده دیدگاه شخصی هنرمند به پیشینه سرزمین مادری است.

در نقاشی حاضر این سبک و تکنیک، با بهره‌گیری از ترکیب‌بندی سیال فرم ها و خطوط متقاطع رنگ و سطح، اثری را شکل داده که در عین تجسم فضایی آشنا، جهانی خیال‌انگیز را رقم می‌زند. جهانی که با توجه به رنگ آبی درخشان زمینه، گویی در میان آسمان و زمین معلق است.

لایه‌های متعدد رنگ با طیف‌هایی از کرم روشن، طلایی، زرد، سبز ، قرمز و آبی و ایجاد بافت‌هایی متنوع در کنار به‌کارگیری عناصر خوشنویسی، فضایی را می‌سازد که تخیل را به پرسه‌زنی در هویت از هم گسیخته پیکره‌ها وا می‌دارد. پیکره‌هایی که گاه تا مرز انتزاع پیش می‌روند و کل اثر را به روایتی هیجان‌گرا تبدیل می‌کند.

شهریار احمدی، با استفاده از فرم‌های غیر متعارف به فرد بوم نقاشی که با کادربندی در نگاره‌های کتب خطی ایرانی، همسو است، آثاری خلق کرده که ارجاعاتی کنایه‌ای به ادبیات کهن ایرانی دارد. در عین حال، در نقاشی حاضر عدم تقارن در قوس بالای بوم، نقاشی را بیشتر از پیش به بیان معاصر نزدیک ساخته است. در زندگی انسان معاصر، آن قطعیت نظم ذهنی و ازلی کهن، رخت بر بسته و شکل بوم به خوبی این دگردیسی را بیان می‌دارد.

نحوه رنگ‌گذاری و ایجاد لایه‌های متنوع که منجر به خلق بافت‌هایی خاص شده‌اند، عالمی را ارائه می‌کنند که همه چیز در آن از یک سو در حال انهدام است و از وجهی دیگر، با توجه به شفافیت رنگ‌ها، بیانگر امید به شکل‌گیری و انسجام مجدد.